Taraflar arasındaki davadan dolayı, bozma üzerine direnme yoluyla; Uşak 1.Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 14.4.2005 gün ve 2005/494-130 E.K. sayılı kararın onanmasını kapsayan ve Yargıtay Hukuk Genel Kurulu"ndan çıkan 14.12.2005 gün, 2005/4-687-734 sayılı ilamın karar düzeltme yoluyla incelenmesi davacı vekili tarafından verilen dilekçe ile istenilmiş olmakla; Hukuk Genel Kurulu"nca dilekçe, düzeltilmesi istenilen ilam ve dosyadaki ilgili bütün kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
Hukuk Genel Kurulu"nda yapılan görüşmeler sırasında, işin esasına girilmeden önce, Hukuk Genel kurulu kararına karşı müddeabbihin miktarı itibariyle karar düzeltme yolunun açık olup olmadığı olgusu ön sorun olarak incelenmiştir.
Dava, tazminat istemine ilişkin olup, müddeabbih 4.917.775.557 TL.den ibarettir.
21.07.2004 gün ve 25529 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak, öngördüğü istisnalar dışındaki hükümleri yayım tarihinde yürürlüğe giren, 14.07.2004 tarih ve 5219 sayılı "Çeşitli Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun"; yürürlük tarihinden sonra Yerel Mahkemelerce verilen hükümler yönünden 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 427.maddesindeki temyiz (kesinlik) sınırını bir milyar TL.; yine yürürlük tarihinden sonra Yargıtay Daireleri ve Hukuk Genel Kurulu"nca temyiz incelemesi sonucunda verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilebilmesi için 440/III-1. maddesinde aranan parasal sınırı da altı milyar TL.olarak değiştirmiştir.
Eldeki davada, karar düzeltme istemine konu Hukuk Genel Kurulu kararının verildiği 14.12.2005 tarihinde, 5219 sayılı Kanun"un karar düzeltme sınırını altı milyar TL. olarak değiştiren hükmü yürürlükte bulunduğuna ve müddeabbih bu sınırın altında olduğuna göre, anılan karara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi, miktar itibariyle mümkün değildir.
Hal böyle olunca, davacı vekilinin karar düzeltme istemli dilekçesinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davacı vekilinin karar düzeltme dilekçesinin  REDDİNE, 5.4.2006 gününde oybirliği ile karar verildi.