Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2021/25047 Esas 2022/9518 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir hırsızlık suçuna ilişkin müsadere kararı, temyiz edilmiştir. Karar tarihi itibariyle müstakil olarak verilen müsadere kararlarıyla ilgili ikili bir ayırım yapılmaktadır. Buna göre, 20.07.2016’dan önce verilen kararlar temyiz kanun yoluna tabi olacakken, 20.07.2016 ve sonrasında verilen kararlar istinaf kanun yoluna tabidir. Söz konusu dava dosyasında, Adli Emanetin 2008/12 sırasında kayıtlı eşyalar hakkında 10/12/2009 tarihinde müsadere kararı verilmiş ve bu kararın temyiz edildiği belirtilmektedir. Ancak kararın bozulması gerektiği ifade edilmiştir. Kararda, mahkeme kararlarının Yargıtay denetimine olanak verecek biçimde açık olması gerektiği belirtilerek, kararın dayandığı kanıtların, mahkemenin ulaştığı sonuçların ve iddia, savunma ve dosyadaki diğer belgelerin gerekçeli kararda yer alması ve Suç Eşyası Yönetmeliği ve TCK'nın ilgili maddeleri uyarınca gerekiyorsa tedbir, işlem ve araştırmaların yapılması gerektiği ifade edilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- T.C. Anayasası'nın 141/3.
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 34 ve 230. maddeleri.
- 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi.
- 1412 sayılı CMUK'nın 318. maddesi.
- 5219 sayılı Kanun ile değişik 1086 sayılı HMUK'nın 427. maddesi.
- 5271 sayılı CMK'nın 256 ve 258. maddeleri.
- 5237 sayılı TCK'nın 54 ve 55. maddeleri.
- 5271 sayılı CMK'nın 289/1-g maddesi.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜMLER : Müsadere

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Müsadere, bir güvenlik tedbiridir. Müsadere kararları, kural olarak asıl hükmün tabi olduğu kanun yoluna tabidir. Müstakil müsadere kararlarına gelince;
Karar tarihi itibariyle ikili bir ayırım yapmak gerekir.
1-Bölge Adliye Mahkemeleri faaliyete geçmeden önce müstakil olarak verilen müsadere (veya iade) kararları yönünden 04.06.1936 gün ve 12-14 sayılı Yargıtay İçtihadı birleştirme kararı uyarınca karar tarihindeki miktara ve 5219 sayılı Kanun ile değişik 1086 sayılı HMUK'nın 427. maddesinde belirtilen kesinlik sınırına göre kararın kesin olup olmadığı belirlenecektir. Buna göre, 20.07.2016’dan önce müstakil olarak verilen ve kesin olmayan kararlar temyiz kanun yoluna tabi olacaktır.
2-20.07.2016 ve sonrasında müstakil olarak verilen müsadere (veya iade) kararları, 5271 sayılı CMK’nın 256 ve 258. maddeleri uyarınca, istinaf kanun yoluna tabidir.
Bu dava dosyasında bulunan Adli Emanetin 2008/12 sırasında kayıtlı eşyalar hakkında 10/12/2009 tarihinde müsadere kararı verilmiş ve bu hüküm diğer mahkumiyet hükümleri ile birlikte Yargıtay 13.Ceza Daire’sinin 16.01.2014 tarih 2012/20730 Esas, 2014/994 Karar sayılı ilamı ile bozulduktan sonra hırsızlık suçundan zamanaşımı sebebiyle düşme ve emanette bulunan eşyaların müsaderesine karar verilmiş, bu kararda süresinde temyiz edilmiştir.
Açıklanan nedenlerle; Adli Emanetin 2008/12 sırasında kayıtlı eşyalar hakkında hakkında yazılı şekilde verilen müsadere kararının da temyiz kanun yoluna tabi olacağı anlaşılmış ve ayrıca sanıklar müdafii duruşmalı inceleme isteminde bulunmuş ise de; hükmolunan karara göre 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK’nun 318. maddesi gereğince duruşmasız olarak yapılan incelemede;
T.C. Anayasanın 141/3, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 34, 230. maddeleri uyarınca, mahkeme kararlarının Yargıtay denetimine olanak verecek biçimde açık olması ve Yargıtay’ın bu işlevini yerine getirmesi için kararın dayandığı tüm kanıtların, bu kanıtlara göre mahkemenin ulaştığı sonuçların, iddia, savunma ve dosyadaki diğer belgelere ilişkin değerlendirmelerin, gerekçeli kararda 5271 sayılı CMK’nın 289/1-g maddesine aykırı şekilde gösterilmesi zorunluluğunun gözetilmemesi ile sanıklarda kolluk görevlilerince ele geçirilen eşya ve paralar hakkına Suç Eşyası Yönetmeliği ve 5237 sayılı TCK’nın 54 ve 55. maddeleri uyarınca gerekli tedbir, işlem ve araştırma yapılmaksızın yazılı şekilde müsadere kararı verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar müdafiinin temyiz istemleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 21/06/2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.