Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2021/14678 Esas 2022/10594 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık, hırsızlık suçundan mahkum edilmiş ancak uzlaşma sağlanamadığı için karar uygulanmıştır. Mahkeme, suçun sanıklar tarafından işlendiği konusunda usul ve yasaya aykırılık bulunmadığını belirlemiştir. Ancak, sanıkların suçu nitelikli hırsızlık olarak işlediği gözetilmediği ve TCK'nın 168/1. maddesi uygulanmadığı için karar bozulmuştur. Kararda yer alan kanun maddeleri: 5237 TCK'nın 141/1, 142/1-e ve b, 6763 sayılı Kanunun 34. maddesi, 5271 CMK'nın 253. maddesi, TCK'nın 7/2 ve 168/1, 5320 sayılı Yasa'nın 8/1. maddesi, 1412 sayılı CMUK’un 326/son (5271 sayılı CMK 307) maddesi.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜMLER : Mahkumiyet


Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Sanık ... hakkında ihbara konu Büyükçekmece 5. Asliye Ceza Mahkemesinin 30.04.2015 günlü, 2014/132 E ve 2015/223 K sayılı ilamıyla, sanığın 5237 sayılı TCK'nın 141/1. maddesi gereğince "hırsızlık" suçundan cezalandırılmasına karar verildiği; 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanunun 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesi gereğince uzlaşma hükümleri yeniden düzenlenerek, hırsızlık suçunun da uzlaşma kapsamına alındığı; Uyap sisteminden yapılan kontrolde, bu suça ilişkin dosyanın uzlaştırma bürosuna gönderildiği ancak; Büyükçekmece Uzlaştırma Bürosunun 30/05/2017 Tarihli, 2017/1962 Uzlaştırma sayılı yazısı ekinde gönderilen uzlaştırma raporuna göre, taraflar arasında uzlaşmanın gerçekleşmediğinden bahisle müşteki ve hükümlüler arasında uzlaşmanın sağlanamadığına ilişkin rapor düzenlendiği, TCK'nın 7/2 maddesi uyarınca hükümlü lehine yeni bir husus ortaya çıkmadığı anlaşıldığından mahkemenin 30/04/2015 tarih, 2014/132 Esas, 2015/223 Karar sayılı hükmünde uyarlama yapılmasına yer olmadığına ve infazı durdurulan mahkeme hükmünün aynen infazına karar verildiği belirlenerek yapılan incelemede;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hâkimin takdirine göre, suçun, sanıklar tarafından işlendiğini kabulde usûl ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri de yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Sanıkların, kapısı bulunmayan ve etrafı set ile çevrili olmayan inşaat halindeki binadan 125 kg inşaat demiri çalmaları şeklindeki eyleminin, 5237 sayılı TCK'nın 142/1-e maddesinde düzenlenen nitelikli hırsızlık suçunu oluşturduğu gözetilmeden aynı Yasa'nın 142/1-b maddesi gereğince mahkumiyet hükmü kurulması,
2-Olay günü sanıkların, atılı suçu işledikten sonra, kolluk tarafından şüphe üzerine at arabası ile birlikte suça konu demirler yüklü olduğu halde yakalandıkları, sorulduğunda demirleri aldıkları inşaatın yerini göstermeleri üzerine müştekiye ulaşılarak çalınan eşyaların iade edildiğinin anlaşılması karşısında; sanıklar hakkında TCK'nın 168/1. maddesinin uygulanması gerektiğinin düşünülmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ... ve ...’nın temyiz istemleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, ceza miktarı bakımından 5320 sayılı Yasa'nın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK’un 326/son (5271 sayılı CMK 307) maddesi uyarınca sanıkların kazanılmış haklarının korunmasına, 04/07/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.