Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2021/15052 Esas 2022/10794 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme, bir sanığın mala zarar verme, hakaret ve kasten yaralama suçlarından yargılandığı bir davada, hakaret suçunda diğer suçlar için ise kısmen cezalandırılmasına karar vermiştir. Ancak, mala zarar verme suçunun uzlaşma kapsamına alınması nedeniyle, sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği sonucuna vararak kararı bozmuştur. Kararda geçen kanun maddeleri: 5237 sayılı TCK’nin 44. maddesi, 5237 sayılı TCK’nın 7/2. maddesi, 5237 sayılı TCK’nın 151. maddesi, 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 34. maddesi, CMK'nın 253 ve 254. maddeleri, 1412 sayılı CMUK’nun 321. maddesi.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Mala zarar verme, hakaret ve kasten yaralama
HÜKÜMLER : Beraat, mahkumiyet ve hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
I-Sanıklar hakkında hakaret suçuna yönelik katılanın temyiz istemlerinin incelenmesinde;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, kararın dayandığı gerekçeye ve takdire göre, katılanın temyiz istemleri yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle usul ve kanuna uygun ve takdire dayalı bulunan hükümlerin tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA,
II-Sanık ... hakkında mala zarar verme ve kasten yaralama suçlarına yönelik katılanın temyiz istemlerinin incelenmesinde;
Somut olayda sanığın gözünde gözlük takılı olan katılanın yüzüne yumruk atması sonucu katılanın gözlüğünün yamulması ayrıca katılanın gömleğinin yırtılması şeklinde gerçekleşen eyleminin tek fiil olduğu ve bu suretle, tek olan eylem sonucunda hem katılana karşı mala zarar verme suçunun, hem de kasten yaralama suçunun meydana geldiği sabit olup bir fiil ile birden fazla farklı suçun oluşmasına sebebiyet veren sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 44. maddesinin gereğince en ağır cezayı gerektiren mala zarar verme suçundan dolayı cezalandırılması gerektiği ancak sanık hakkında yaralama suçundan hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verildiği anlaşılmakta ise de; temyiz konusu fiilin bir parçası ile ilgili olarak sanık hakkında yaralama suçundan verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının incelenmesinde zaruret bulunduğu anlaşılmakla, sanığın katılana yönelik yaralama eylemine ilişkin olarak hakkında verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı kaldırılarak yapılan incelemede;
Hükümden sonra 02/12/2016 tarihinde 29906 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesinin 3. fıkrasında yer alan ''etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar ile'' ibaresinin madde metninden çıkarıldığı, 5237 sayılı TCK'nın 7/2. maddesi uyarınca; ''Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur.'' hükmü de gözetilerek sanığın eylemine uyan 5237 sayılı 151. maddesinde tanımı yapılan mala zarar verme suçunun uzlaşma kapsamına alındığının anlaşılması karşısında; 6763 sayılı Kanunun 35. maddesi ile değişik CMK'nın 254. maddesi uyarınca aynı kanunun 253. maddesinde belirtilen esas ve usûle göre uzlaştırma işlemleri yerine getirildikten sonra sonucuna göre sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, katılanın temyiz istemi bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükmün açıklanan nedenle, 1412 sayılı CMUK’nun 321. maddesi uyarınca, tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, 05.07.2022 tarihinde oybirliği ile karar verildi.