Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2021/16171 Esas 2022/12159 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanıkların nitelikli hırsızlığa teşebbüs ve mala zarar verme suçlarından temyiz istemi reddedilmiştir. Ancak, sanıkın mala zarar verme suçundan tayin edilen adli para cezası temyize konu olamayacak kadar düşük olduğundan reddedilmiştir. Sanığın tutukluluk süresinin TCK'nın 63. maddesi gereğince cezasından mahsup edilmesi mümkün görülmüş, TCK'nın 53. maddesinde yapılan değişiklik ise infaz aşamasında gözetilecektir. Sanıkların konut dokunulmazlığı ihlali suçuna ilişkin zaman aşımı süresinin dolmuş olması nedeniyle işlem yapılmamıştır. Kanun maddeleri ise şöyle açıklanmıştır: 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen ek 2. madde, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi, 5271 sayılı CMK.'nın 170. maddesi, 5237 sayılı TCK'nın 63. maddesi, 7242 sayılı Kanunun 10.maddesi ve TCK’nın 53.maddesi.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Nitelikli hırsızlığa teşebbüs ve mala zarar verme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
I-Sanık ... hakkında mala zarar verme suçuna yönelik temyiz istemlerinin incelenmesinde;
14/04/2011 tarihinde yayınlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen ek 2. madde uyarınca doğrudan verilen 3.000. TL'ye kadar olan adli para cezalarından ibaret mahkumiyet hükümleri kesin olup, sanık hakkında mala zarar verme suçundan dolayı tayin edilen 2.000 TL adli para cezasına ilişkin hükmün, cezanın türü ve miktarı itibariyle temyizi mümkün bulunmadığından, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi gereğince sanık ... ve o yer Cumhuriyet savcısının temyiz istemlerinin tebliğnameye uygun olarak REDDİNE,
II-Sanıklar ... ve ... hakkında nitelikli hırsızlığa teşebbüs, sanık ... hakkında ayrıca mala zarar verme suçlarına yönelik temyiz istemlerinin incelenmesine gelince;
İddianamede uygulanması istenen yasa maddelerine göre; sanıklar hakkında, konut dokunulmazlığını ihlal suçundan 5271 sayılı CMK.'nın 170. maddesine uygun olarak açılmış bir dava bulunmadığı anlaşılmış ise de bahsedilen eyleme ilişkin suç tarihi itibariyle 8 yıllık asli zamanaşımı süresinin dolmuş olduğu gözetilerek mahallinde işlem yapılmasına yer olmadığı kabul edilmiştir.
Sanık ...’ın gözaltında ve tutuklulukta geçirdiği sürenin 5237 sayılı TCK'nın 63. maddesi gereğince cezasından mahsubuna karar verilmemesi hususunun infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görüldüğünden bozma nedeni yapılmamış,15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmi Gazate’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanunun 10.maddesiyle TCK’nın 53.maddesinde yapılan değişikliğin ise infaz aşamasında gözetilmesi olanaklı görülmüştür.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hâkimin takdirine göre sanık ... ve o yer Cumhuriyet Savcısının temyiz istemleri yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, eleştiri dışında usul ve kanuna uygun bulunan hükümlerin tebliğnameye aykırı olarak ONANMASINA, 22/09/2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.