Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2021/19614 Esas 2022/15937 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Bir Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen hükümlerin temyizi reddedilmiştir çünkü hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararıyla ilgilidir. Sanık mala zarar verme ve yaralama suçlarından suçlu bulunmuş ve açıklanmasının geri bırakılması kararı verilmiştir. Mahkumiyet hükümleri olan adli para cezaları kesindir ve temyiz edilemez. Bu nedenle yalnızca sanığın yaralama suçundan kaynaklanan açıklanmasının geri bırakılması kararı temyiz edilebilirdi ancak sanık itirazda bulunduğu için Artvin Ağır Ceza Mahkemesi tarafından incelenmiştir ve reddedilmiştir. Sanık bu karara karşı temyiz talebinde bulunmamıştır. Bu nedenle, dosya mahalline gönderilmek üzere kısmen aykırı bir tebliğnameyle iade edilmiştir.
6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi, 5320 sayılı Kanuna eklenen 2. maddeyle birlikte, doğrudan verilen 3.000 TL'ye kadar olan adli para cezalarından oluşan mahkumiyet hükümlerinin kesin olduğunu belirtmektedir.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
EK KARAR TARİHİ : 05/04/2016
SUÇLAR : Mala zarar verme ve yaralama
HÜKÜMLER : Hükmün açıklanmasının geri bırakılması ve temyiz isteminin reddine ilişkin

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
5271 sayılı CMK’nın 231. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararların temyizi olanaklı bulunmayıp aynı maddenin 12. fıkrası uyarınca itirazı olanaklı kararlardan olduğu ve sanık ... hakkında mağdurlar ... ve ... ...’a yönelik yaralama suçundan kurulan hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararlarına yönelik sanığın itiraz isteminin itiraz mercii olan Artvin Ağır Ceza Mahkemesi’nin 11.05.2016 tarih, 2016/193 Değişik iş sayılı kararı ile incelendiğinin anlaşıldığından;
14/04/2011 tarihinde yayımlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen 2. madde uyarınca doğrudan verilen 3.000 TL'ye kadar olan adli para cezalarından ibaret mahkumiyet hükümleri kesin olup, sanık ... hakkında mala zarar verme suçundan dolayı tayin edilen 2.000 TL olan adli para cezasına ilişkin hükmün cezanın türü ve miktarı itibariyle temyizi mümkün bulunmadığından, Borçka Asliye Ceza Mahkemesinin 05.04.2016 gün, 2014/16 Esas ve 2016/59 Karar sayılı ek kararı ile temyiz talebinin reddine karar verildiği, ek kararın sanığa usulüne uygun olarak 13.04.2015 tarihinde tebliğ edildiği halde anılan karara karşı bir temyiz talebinde bulunmadığı anlaşıldığından,
Anılan kararların mahalline gönderilmek üzere dosyanın incelenmeden tebliğnameye kısmen aykırı olarak İADESİNE, 15.11.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.