Tebliğname No : 4 - 2011/111365
MAHKEMESİ : İstanbul 20. (Fatih 1.) Sulh Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 25/05/2010
NUMARASI : 2007/1205 Esas, 2010/677 Karar
SUÇ : Görevi kötüye kullanma

İlk derece mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Her ne kadar yapılan yargılama sonucunda sanığın mahkumiyetine karar verilmişse de; suç tarihinde başhekim olarak görevli olduğu B.. A..V.. S.. V..G.. Eğitim ve Araştırma Hastanesinde, doktor olarak çalışan şikayetçiye diğer personele yapılan ek ödemenin yapılmasına yönelik idare mahkemesi kararını uygulamayarak görevini kötüye kullandığının iddia edildiği olayda; hastanenin 07/08/2006 tarihinde Sağlık Bakanlığından Vakıflar Genel Müdürlüğüne devredildiği, devir sırasında yapılan protokol içeriğine göre devirden önceki personel ödemelerinden Sağlık Bakanlığının sorumlu olacağının kararlaştırıldığı, hukuk servisinin de aynı şekilde görüş bildirdiği, idare mahkemesi kararındaki davalının Sağlık Bakanlığı olduğu, Vakıflar Genel Müdürlüğünün ayrı bir tüzel kişiliğinin bulunduğu ve sanığın devir işleminden bir gün sonra göreve başladığı hususları birlikte değerlendirildiğinde sanığın suç kastıyla hareket etmediği anlaşıldığından beraeti yerine delillerin takdirinde hataya düşülerek yazılı gerekçelerle mahkumiyetine karar verilmesi,
Kabule göre de;
Hükümden sonra 19/12/2010 tarihinde yürürlüğe giren 6086 sayılı Yasanın 1. maddesi ile TCK"nın 257/1-2. madde-fıkralarında yer alan "kazanç" sözcüğünün "menfaat" olarak değiştirilmesi ve bu fıkralarda öngörülen cezaların alt ve üst sınırlarının da indirilmesi karşısında TCK"nın 7/2. madde-fıkrasındaki "suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur" hükmü gözetilerek, sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi zorunluluğu,
TCK"nın 53/1-a maddesindeki hak ve yetkiyi kötüye kullanmak suretiyle suçu işlemesine rağmen, sanık hakkında aynı Kanunun 53/5. maddesi uyarınca hak yoksunluğuna hükmedilmemesi,

Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gözetilerek CMUK"nın 321 ve 326/son maddeleri uyarınca BOZULMASINA, 19/11/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.