Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2021/13039 Esas 2022/3675 Karar Sayılı İlamı

İNCELENEN KARARIN;
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : İhmali davranışla görevi kötüye kullanma
HÜKÜM : 1)Osmaniye 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 05/02/2020 tarihli ve 2019/96 Esas, 2020/28 sayılı Kararı ile; mahkumiyet
2)Adana Bölge Adliye Mahkemesi 3. Ceza Dairesinin 23/03/2021 tarihli ve 2020/1967 Esas, 2021/414 sayılı Kararı ile; istinaf başvurusunun esastan reddi

Bölge Adliye Mahkemesince verilen istinaf başvurusunun esastan reddine ilişkin karar temyiz edilmekle, temyiz edenin sıfatı, başvurunun süresi, kararın niteliği ve temyiz sebeplerine göre dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
CMK'nin 231/6. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılması için suçun işlenmesiyle mağdurun veya kamunun uğradığı zararın, aynen iade, suçtan önceki hale getirme veya tazmin suretiyle tamamen giderilmesi gerekmekte ise de; Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 03/02/2009 tarihli ve 2008/11-250 Esas, 2009/13 sayılı Kararında yer alan ''kanaat verici basit bir araştırma ile belirlenecek maddi zararların esas alınması, manevi zararların bu kapsama dahil edilmemesi gerektiği'' şeklindeki kabul karşısında, sanığın eylemi nedeniyle somut ve belirlenebilir bir zarar olmadığı takdirde aynı Kanun maddesinde düzenlenen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına engel hal bulunup bulunmadığı değerlendirilerek hükmün açıklanmasının geri bırakılması hususunda bir karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, sanık hakkında mahkumiyet hükmü kurulduğu sırada “Zarar karşılanmadığından, yasal imkan bulunmadığından ve şartların oluşmadığı anlaşıldığından” şeklindeki yasal ve yeterli olmayan gerekçe ile hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına dair karar verilmesi,
TCK'nin 53/1-e maddesindeki hak ve yetkileri kötüye kullanmak suretiyle atılı suçu işlediği kabul edilen sanık hakkında aynı Kanun'un 53/5. madde ve fıkrası gereğince, ayrıca, adli para cezasının tamamen infazından sonra başlamak üzere, hükümde belirtilen gün sayısının yarısından bir katına kadar bu hak ve yetkinin kullanılmasının yasaklanmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5271 sayılı CMK'nin 302/2 ve 307/5. maddeleri uyarınca BOZULMASINA, bozma kararının içeriği de gözetilerek aynı Kanun'un 304/2-a maddesi gereğince dosyanın Osmaniye 3. Ağır Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilamının bir örneğinin ise Adana Bölge Adliye Mahkemesi 3. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay C.Başsavcılığına TEVDİNE 12/04/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.