Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/3394 Esas 2022/8975 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık, 2011 yılında sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarından dolayı yargılanmış ve mahkum edilmiştir. Ancak, her bir suçun ayrı ayrı hüküm gerektirdiği ve sadece tek bir mahkumiyet hükmü kurulmasının yanlış olduğu belirtilmiştir. Ayrıca, daha sonra yürürlüğe giren bir kanuna göre sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği vurgulanmıştır. Bu nedenlerle, müdafinin temyiz nedenleri yerinde görülmüş ve karar bozulmuştur. Kararda bahsedilen kanun maddeleri şunlardır: 7394 sayılı Kanun’un 4 ve 5. maddeleriyle değişik 213 sayılı Kanun’un 359. maddesinin 3, 4, 5 ve 6. fıkra hükümleri, 5237 sayılı TCK’nin 7/2. maddesi ve 1412 sayılı CMUK'nun 321. maddesi.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte belge düzenleme ve kullanma
HÜKÜM : Mahkumiyet

1) Manavgat Cumhuriyet Başsavcılığı‘nın 13.06.2014 tarih ve 2014/2135 esas sayılı iddianamesi ile dava şartı olan mütalaaya uygun olarak sanık hakkında 2011 takvim yılında sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarından kamu davası açıldığı; sahte fatura düzenleme ve sahte fatura kullanma suçlarının birbirinden bağımsız ve ayrı suçlar olup birbirine dönüşmeyeceği, her biri hakkında ayrı ayrı hüküm kurulması gerektiği gözetilmeden; tek bir mahkûmiyet hükmü kurulması,
2) Hükümden sonra 15.04.2022 tarihinde Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren, 7394 sayılı Kanun’un 4 ve 5. maddeleriyle değişik 213 sayılı Kanun’un 359. maddesinin 3, 4, 5 ve 6. fıkra hükümleri uyarınca 5237 sayılı TCK’nin 7/2. maddesi de gözetilerek sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafisinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, diğer yönleri incelenmeyen hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 18.05.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.