Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2018/9464 Esas 2022/12491 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇTAN ZARAR GÖREN : İçişleri Bakanlığı
SUÇ : Rüşvet alma ve rüşvet verme

HÜKÜM : Sanık ... hakkında rüşvet verme suçundan ceza tertibine yer olmadığı, diğer sanıklar hakkında rüşvet alma suçundan mahkumiyet
Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelendi;
CMK'nın 260/1. maddesine göre rüşvet alma suçundan katılan sıfatını alabilecek surette zarar görmüş olan ve kovuşturma aşamasında katılma talebi reddedilen İçişleri Bakanlığının kanun yoluna başvurma hakkının bulunması ve hükümlerin vekili tarafından temyiz edilmesi karşısında, 3628 sayılı Yasa'nın 18. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak CMK'nın 237/2. maddesi hükmü uyarınca sanıklar ... ve ... hakkında açılan kamu davasına katılma talebinin KABULÜNE, sanık ... hakkında rüşvet verme suçundan açılan kamu davasında CMK'nın 237. maddesine göre suçtan doğrudan zarar görmesi söz konusu olmayan İçişleri Bakanlığının anılan suçtan verilen hükmü temyiz etme hakkı bulunmadığından, vekilinin bu hükme ilişkin temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi uyarınca REDDİNE, katılan bakanlık vekilinin 20/05/2016 havale tarihli dilekçesinin aleyhe temyiz iradesi içermediği, vekalet ücreti talebine yönelik olduğu nazara alınarak, incelemenin müdafilerin sanıklar ... ve ... haklarında kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik, katılan bakanlık vekilinin ise vekalet ücretine münhasır temyiz itirazlarıyla sınırlı yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Suç tarihinde Trafik Denetleme Şube Müdürlüğü Çevre Yolları Trafik Ekipler Amirliği'nde trafik polisi olarak görev yapan sanıkların, ... köprüsü kuzey çıkışında ...'e ait kamyonu durdurdukları, kamyonun arka kapağının açık olması ve araç sahibi ... ile şoför ...'nın ... belgesi olmamasından bahisle ceza yazacaklarını söyleyip ceza uygulamamak amacıyla rüşvet aldıkları iddia ve kabul edilen somut olayda; sanıkların olay anında ... köprüsü ... katılımı olarak bilinen yerde, ... yakasında, iddia edilenden farklı bir yerde, görevli olduklarını, usulüne uygun bir teşhis işleminin yapılmadığını, suçlamaları kabul etmediklerini beyan etmeleri ve soruşturma aşamasında sadece sanıkların fotoğrafları gösterilerek yaptırılan teşhis işleminin de 2559 sayılı Polis Vazife ve Salâhiyet Kanunu'nun Ek-6 maddesine uygun yapılmadığı nazara alındığında; maddi gerçeğin hiçbir kuşkuya yer bırakmayacak biçimde ortaya çıkarılabilmesi amacıyla, sanıkların olay gün ve saatinde suç mahalli olan ... köprüsü kuzey çıkışında görevli olup olmadığının, ...'in üzerine kayıtlı kamyonet bulunup bulunmadığının araştırılmasından sonra sonucuna göre sanıkların hukuki durumunun takdir ve tayin edilmesi gerektiği gözetilmeden, eksik araştırma ve yetersiz gerekçe ile yazılı şekilde hükümler kurulması,
Kabule göre de;
Trafik polisi olup, 2918 sayılı KTK'nın 114/1. maddesinde belirtilen suç veya ceza tutanağını tanzim görevi bulunan sanıklar hakkında aynı Kanun'un Ek 11. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal Kararının Resmi Gazete'nin 24/11/2015 tarihli ve 29542 sayılı nüshasında yayımlanarak yürürlüğe girmiş olması nedeniyle TCK'nin 53. maddesiyle ilgili olarak yeniden değerlendirme yapılması lüzumu,
Yüklenen suçu TCK'nın 53/1-a madde-fıkra-bendindeki hak ve yetkileri kötüye kullanmak suretiyle işlediği kabul edilen sanıklar hakkında aynı Kanun'un 53/5. maddesi gereğince hak yoksunluğuna hükmolunmaması,
Kanuna aykırı, sanıklar müdafilerin ve katılan bakanlık vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden kazanılmış hak saklı kalmak kaydıyla 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK'un 321 ve 326/son maddeleri uyarınca hükümlerin BOZULMASINA 24/10/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.