Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2021/19447 Esas 2022/7202 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık hakkında daha önce verilen bir mahkumiyet kararında TCK'nın 191/1-6 ve 62. maddeleri uyarınca 10 ay hapis cezası ile birlikte tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri kararı verildiğini ancak sanığın tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uymadığı için hapis cezasının aynen infazına karar verilmesi gerektiği halde yeniden hüküm kurularak verilen 10 ay hapis cezasının açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, sonradan sanığın başka bir suç işlemesi nedeniyle 10 ay hapis cezasının açıklandığı belirtiliyor. Daha önce sanık hakkında Daire tarafından bir karar verilmediği, hükümün istinaf kanun yoluna tabi olduğu ve dosyanın görevli ve yetkili Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına iadesine karar verildiği ifade ediliyor.
TCK'nın 191/1-6 ve 62. maddeleri, kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alan, kabul eden, bulunduran veya kullanmak amacı ile nakleden kişilere verilecek cezaları düzenlemektedir. CMK'nın 231. maddesi, mahkeme hükümlerinin açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin hükümleri içermektedir. CMK'nın 272. maddesi ise istinafın hangi hallerde yapılabileceğini belirlemektedir.

Mahkeme : İSTANBUL ANADOLU 50. Asliye Ceza Mahkemesi

Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm: Mahkûmiyet
Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
Üsküdar Kapatılan 1. Sulh Ceza Mahkemesinin 2008/572 esas, 2009/654 karar sayılı ve 17/09/2009 tarihli kararı ile sanık hakkında TCK'nın 191/1-6 ve 62. maddeleri uyarınca 10 ay hapis cezası ile birlikte tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine hükmolunduğu ve hapis cezasının infazının ertelendiği, hükmün infazı aşamasında, sanığın tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin gereklerine uygun davranmadığının anlaşılması nedeniyle kesinleşmiş hükümdeki hapis cezasının aynen infazına karar verilmesi gerekirken dosyanın devredildiği İstanbul Anadolu 50. Asliye Ceza Mahkemesinin 31/03/2015 tarih, 2014/257 esas ve 2015/419 sayılı karar ile yeniden hüküm kurularak verilen 10 ay hapis cezasına dair hükmün CMK'nın 231. maddesi gereği açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği ve kararın 30/05/2015 tarihinde kesinleştiği, sanığın denetim süresi içinde 04/09/2015 tarihinde “parada sahtecilik” suçunu işlediğinden bahisle 22/11/2018 tarihli karar ile açıklanması geri bırakılan 10 ay hapis cezasının açıklandığı, sanığın 29/07/2019 tarihli dilekçesinin ise 17/09/2009 tarihli karara yönelik olması nedeniyle İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 5. Ceza Dairesinin 20/09/2019 tarih, 2019/4170 esas ve 2019/2179 sayılı kararı ile merciince gereğinin takdir ve değerlendirme yapılmak üzere dosyanın iadesine karar verildiği anlaşılmakla;
Bölge Adliye Mahkemelerinin faaliyete geçmesinden önce, dava konusu olayla ilgili olarak Dairemizce sanığa özgü hiçbir karar verilmediği gibi, 5235 sayılı Kanun'un 25 ve geçici 2. maddeleri uyarınca kurulan Bölge Adliye Mahkemelerinin, 07/11/2015 tarih ve 29525 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanan karar uyarınca tüm yurtta 20/07/2016 tarihinde göreve başlaması, ilk derece mahkemesi hükmünün de 22/11/2018 tarihinde açıklanması karşısında, hükmün CMK'nın 272. maddesi uyarınca istinaf kanun yoluna tabi olduğu, istinaf talebinin görevli ve yetkili Bölge Adliye Mahkemesi tarafından incelenmesinin gerektiği anlaşıldığından, sanık hakkında istinaf talebi ile ilgili karar verilmek üzere görevli ve yetkili Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesi için, dosyanın incelenmeksizin Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına İADESİNE, 02/06/2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.