Çocuğun nitelikli cinsel istismarına teşebbüs ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından sanık ..."ın yapılan yargılaması sonunda; atılı suçlardan beraatine dair Giresun Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 03.07.2008 gün ve 2007/229 Esas, 2008/167 Karar sayılı hükümlerin süresi içinde Yargıtayca incelenmesi O Yer Cumhuriyet Savcısı ve katılanlar vekili tarafından istenilmiş olduğundan dava evrakı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığından tebliğname ile Daireye gönderilmekle incelenerek gereği düşünüldü:
Mağdurun aşamalardaki özde değişmeyen samimi anlatımlarına, tanık ...ın beyanlarına ve tüm dosya içeriğine göre, olay günü mağdurenin evinin kapısı önünde çamaşır yıkadığı esnada sanığın mağdurenin yanına gelip onunla bir süre konuştuktan sonra mağdure eve girdiğinde sanığın da birden bire içeri girip kapıyı kilitlediği, burada yalnız bulunan mağdureyi kollarından tutup çekyatın üzerine yatırdığı, mağdurenin eşofmanını çıkarmaya çalıştığı, mağdurenin bağırdığını duyan tanık ...ın eve gelmesi üzerine, bu engel sebep nedeniyle sanığın eylemini tamamlayamadığının anlaşılması karşısında, mağdurenin 5237 sayılı TCK.nın 103/6. maddesi uyarınca suçun sonucunda beden veya ruh sağlığında bozulma olup olmadığının, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun Dairemizce de benimsenen 05.04.2011 gün ve 2011/56 Esas, 2011/76 sayılı Kararında açıklandığı üzere Adli Tıp Kurumu İlgili İhtisas Kurulu yada Adli Tıp Kurumu Kanunun 7, 23 ve 31. maddeleri gereğince usulüne uygun şekilde teşekkül ettirilmiş Yüksek Öğrenim Kurumları veya birimlerine bağlı hastanelerden rapor da alındıktan sonra, sanığın nitelikli cinsel istismar suçuna teşebbüs ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından mahkûmiyetine karar verilmesi gerekirken, yerinde olmayan gerekçeyle beraatine hükmedilmesi,
Kanuna aykırı, O Yer Cumhuriyet Savcısı ve katılanlar vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek CMUK.nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 15.01.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.