Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2022/8533 Esas 2022/8404 Karar Sayılı İlamı

Mahkeme : İZMİR 33. Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
İzmir Cumhuriyet Başsavcılığı'nın 29.12.2008 tarihli ve 2008/22133 esas sayılı iddianamesi ile kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan TCK’nın 191/1, 53 maddeleri gereğince cezalandırılması istemiyle kamu davası açılan sanık hakkında yapılan yargılama sonunda; İzmir 12. Sulh Ceza Mahkemesince verilen 04.05.2010 tarih, 2009/680 esas ve 2010/669 sayılı kararı ile TCK'nın 191/2 maddesi gereğince tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine karar verildiği, sanığın tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine ilişkin yükümlülüklerine uygun davranmadığı gerekçesiyle İzmir 12. Sulh Ceza Mahkemesince verilen 20/03/2012 tarih, 2011/1022 esas ve 2012/538 sayılı kararı ile TCK'nın 191/1,192/3, 62/1, 50 ve 52/2. maddeleri gereğince neticeten 3000 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği, kararın süresinde temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 9. Ceza Dairesinin 08.06.2016 tarih, 2015/14894 esas ve 2016/5867 sayılı kararı ile hükmün bozulmasına karar verildiği, bozma üzerine İzmir 33. Asliye Ceza Mahkemesi'nin 22.11.2016 tarih 2016/611 esas ve 2016/635 sayılı kararı ile TCK'nın TCK'nın 191/1, 192/3, 62/1, 50 ve 52/2. maddeleri gereğince neticeten 3000 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği, kararın süresinde temyizi üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı'nın bozma talep eden 14.03.2017 tarihli tebliğnamesi üzerine, Yargıtay (Kapatılan) 20. Ceza Dairesi'nin 27.11.2017 tarih 2017/4911 esas ve 2017/6495 sayılı kararı ile bozulmasına karar verildiği, İzmir 33. Asliye Ceza Mahkemesince 21.02.2018 tarih, 2018/11 esas ve 2018/207 sayılı karar ile Dairemizin bozma kararına direnildiği, hükmün sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyanın Yargıtay Ceza Genel Kuruluna gönderilmesine karar verildiği, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 15.03.2022 tarih, 2019/20-328 esas ve 2022/175 sayılı kararı ile İzmir 33. Asliye Ceza Mahkemesinin 21.02.2018 tarihli direnme kararına konu hükmündeki gerekçesinin isabetli olduğuna, Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulunun 07.07.2020 tarihli ve 173 sayılı kararı uyarınca Yargıtay 20. Ceza Dairesinin 02.09.2020 tarihinden geçerli olarak kapatılmasına ve tüm işlerin Yargıtay 10. Ceza Dairesine devredilmesine karar verildiğinden, dosyanın uygulamanın denetlenmesi amacıyla Dairemize gönderilmesine karar verildiği anlaşılmakla yapılan incelemede,
Suç tarihinden itibaren, temyiz incelemesinin yapıldığı tarihe kadar 5237 sayılı TCK'nın 66. maddesinin 1. fıkrasının (e) bendi ve 67. maddesinin 4. fıkrası nazara alındığında öngörülen 12 yıllık uzatmalı dava zamanaşımı süresinin tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin kesinleştiği 04.06.2010 tarihi ile tedbirin gereklerine uymama nedeniyle mahkemenin tensip tarihi olan 02.11.2011 tarihleri arasındaki süre de eklendikten sonra zamanaşımı süresinin dolduğu anlaşıldığından diğer yönleri incelenmeksizin hükmün BOZULMASINA; 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesinin 1. fıkrası ve 1412 sayılı CMUK'nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, 5271 sayılı CMK’nın 223. maddesinin 8. fıkrası gereğince sanık hakkındaki kamu davasının zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE, 27.06.2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.