Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2021/2565 Esas 2022/13342 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi, sanığın 2010 yılında sahte fatura düzenleme ve kullanma suçundan mahkumiyetine ilişkin temyiz talebini değerlendirdi. Sahte fatura düzenleme suçunun Zamanaşımı Kanunu uyarınca zamanaşımına uğradığı sonucuna vararak bu suçtan verilen hüküm BOZULDU. Sahte fatura kullanma suçunun ise yeniden değerlendirilmesi gerektiği ve mahkemenin bu suçtan verilen hükmünü BOZDU. Bu kararda, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 7/2. maddesi ve 7394 sayılı Kanun'un 4 ve 5. maddeleriyle değişik 213 sayılı Kanun'un 359. maddesinin 3, 4, 5 ve 6. fıkra hükümleri de gözetildi. Mahmoud bu madde ve fıkraların detaylı bir şekilde açıklanmasını istedi.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme ve kullanma
HÜKÜM : Mahkumiyet

1)2010 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçundan verilen mahkumiyet hükmüne ilişkin temyiz talebinin incelenmesinde;
Sanığa yüklenen “2010 takvim yılında sahte fatura düzenleme” suçunun Kanundaki cezasının türü ve üst sınırına göre, 5237 sayılı TCK’nin 66/1-e ve 67/4. maddelerinde öngörülen olağanüstü dava zamanaşımının, suç tarihi olan (düzenlenen bir adet faturanın tarihi) 03.05.2010 tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği ve bu itibarla sanığın temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden, diğer yönleri incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanun’un 322. maddesindeki yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan, sanık hakkındaki kamu davasının gerçekleşen olağanüstü dava zamanaşımı nedeniyle 5271 sayılı CMK’nin 223/8. maddesi uyarınca DÜŞMESİNE,
2)2010 takvim yılında sahte fatura kullanma suçundan verilen mahkumiyet hükmüne ilişkin temyiz talebinin incelenmesinde;
Hükümden sonra 15.04.2022 tarihinde Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren, 7394 sayılı Kanun’un 4 ve 5. maddeleriyle değişik 213 sayılı Kanun’un 359. maddesinin 3, 4, 5 ve 6. fıkra hükümleri uyarınca 5237 sayılı TCK'nin 7/2. maddesi de gözetilerek öncelikle lehe Kanun’un tespit edilip uygulama yapılması ve her iki Kanunla ilgili uygulamanın gerekçeleriyle birlikte denetime olanak verecek şekilde ayrıntılı olarak kararda gösterilmesi suretiyle sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, diğer yönleri incelenmeyen hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 27.06.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.