Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/6712 Esas 2022/14286 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık, başka birinin kimliğiyle sınav girişi yaptığı ve cevap kağıdını da bu kişinin adına imzaladığı suçlamasıyla yargılanmıştır. Ancak, belgedeki sahtecilik unsurları yeterince açıkça ortaya konulmadığı için sanığın suçu işlemesi hukuki sonuç doğurmaya uygun değildir. Bu nedenle, sanığın mahkumiyeti hatalıdır ve karar bozulmuştur. Aynı zamanda, yeniden yargılama yapmaya gerek olmaması nedeniyle sanıklara idari para cezası verilmemiştir. Kanun maddeleri 5237 sayılı TCK'nin 207/1. maddesi, 5236 sayılı Kabahatler Kanunu'nun 40. maddesi, 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi, 1412 sayılı CMUK’nin 321-322. maddeleri ve Kabahatler Kanunu'nun 20/1-24. maddeleridir.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi


Sanık ...’in diğer sanık ... adına düzenlenmiş üzerinde herhangi bir tahrifat yapılmayan sınav giriş belgesi ve nüfus cüzdanını kullanmak suretiyle motorlu taşıtlar sürücü adaylığı sınavına girdiği, 13.12.2014 tarihli tutanakta ve iddianame içeriğinde sınav yoklama listesine başkası adına imza atıldığına değinilmediği, cevap kağıdını diğer sanık ... adına imzaladığı ve sanık ...’ın ismini ve kimlik numarasını yazdığı, ancak sınav esnasında yapılan kontrollerde görevlilerce durumun fark edildiği ve olayın kolluğa bildirildiğinin iddia edildiği olayda; gözetmenlerce tutulan 13.12.2014 tarihli tutanak ve sanık beyanından anlaşıldığı üzere suça konu sınav cevap kağıdı belgesinin görevlilerce içeriği itibarıyla sahte olduğunun bilinmesi nedeniyle hukuki sonuç doğurmaya elverişli bulunmadığı, bu haliyle 5237 sayılı TCK'nin 207/1. maddesi kapsamında “özel belgede sahtecilik” suçunun unsurları itibarıyla oluşmayacağı, fiilin 5236 sayılı Kabahatler Kanunu'nun 40. maddesi kapsamında kaldığı gözetilmeden sanıkların mahkumiyetlerine hükmolunması,
Yasaya aykırı, sanıklar ... ve ...’nın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak sanıkların lehine bulunan ve eyleme uyan 5326 sayılı Kanun'un 40/1. maddesinde öngörülen idari para cezasının miktarına göre aynı Kanun'un 20/2-c maddesinde yazılı soruşturma zamanaşımının eylemin gerçekleştiği 13.12.2014 tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği anlaşıldığından, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta 1412 sayılı CMUK’nin 322 ve Kabahatler Kanunu'nun 24. maddelerinin verdiği yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün bulunduğundan, Kabahatler Kanunu'nun 20/1. maddesi uyarınca sanıklar hakkında İDARİ PARA PARA CEZASI VERİLMESİNE YER OLMADIĞINA, 13.09.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.