Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/6467 Esas 2022/14414 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

11. Ceza Dairesi tarafından verilen bir kararda, sanığın başka bir araca ait plakayı kendi aracına takması nedeniyle resmi belgede sahtecilik suçundan mahkumiyet hükmü kurulduğu ancak, sanık lehine bulunan 2918 sayılı Karayolları Trafik Kanunu'nun 21. maddesine uygun bulunduğu ve idari para cezası verilmesine yer olmadığı belirtildi. 2918 sayılı Karayolları Trafik Kanunu'nun 23. maddesinin son fıkrasındaki “başka bir araca tescilli veya sahte plakayı takan veya kullananlar TCK’nin 204. maddesine göre cezalandırılır” hükmünün yürürlüğe girmediği ifade edildi.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi


Olay tarihinde yapılan kontrolde sanığın başka araca ait plakayı kendi aracına taktığı, 13.06.2013 tarihli araç tespit raporunda söz konusu plakanın ... adına kayıtlı olduğu ve trafikten men bilgisinin bulunmadığının tespit edilmesi karşısında; sanığın eyleminin suç tarihinde 2918 sayılı Karayolları Trafik Kanunu'nun 03.10.2016 tarih ve 676 sayılı KHK ile değiştirilen 23. maddesinin son fıkrasındaki “başka bir araca tescilli veya sahte plakayı takan veya kullananlar TCK’nin 204. maddesine göre cezalandırılır” hükmünün yürürlüğe girmediği, sanığın eyleminin suç tarihi itibarıyla yürürlükte bulunan 2918 sayılı Karayolları Trafik Kanunu'nun 21. maddesine uygun bulunduğu gözetilmeden resmi belgede sahtecilik suçundan mahkumiyet hükmü kurulması,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak sanık lehine bulunan ve eylemine uyan 2918 sayılı Karayolları Trafik Kanunu'nun 21. maddesinde öngörülen idari para cezasının miktarına göre 5326 sayılı Kabahatler Kanunu'nun 20/2-c maddesinde yazılı zamanaşımının, eylemin gerçekleştiği 11.06.2013 tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği anlaşıldığından ve yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta CMUK'nin 322 ve Kabahatler Kanunu’nun 24. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün bulunduğundan Kabahatler Kanunu’nun 20/1. maddesi uyarınca sanık hakkında İDARİ PARA CEZASI VERİLMESİNE YER OLMADIĞINA, 14.09.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.