Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2022/4836 Esas 2022/5450 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Nitelikli kasten yaralama
HÜKÜM:Karaisalı Asliye Ceza Mahkemesinin 22/10/2021 tarih ve 2021/104 Esas – 2021/345 Karar sayılı;
Sanığın “nitelikli kasten yaralama” suçundan 5237 sayılı TCK’nin 86/1, 86/3-e, 87/1-c, 62 ve 53. maddeleri uyarınca 5 yıl hapis cezası ile mahkumiyetine dair kararı.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Mahalli mahkemece bozma üzerine verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığın nitelikli kasten yaralama suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suçun niteliği tayin, cezayı azaltıcı takdiri indirim nedeninin derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle değerlendirilip reddedilmiş, incelenen dosyaya göre sanık hakkında verilen hükümde düzeltme nedenleri dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafiinin; kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna, sanığın cezalandırılmasını gerektirir her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı deliller bulunmadığına, beraatine karar verilmesi gerektiğine, lehe olan tüm hükümlerin uygulanması gerektiğine yönelen ve yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddiyle,
Ancak;
Yargıtay (Kapatılan) 3. Ceza Dairesinin 21/12/2020 tarih ve 2020/13093 Esas - 2020/19587 Karar sayılı ilamıyla bozulmasına karar verilen 23/03/2016 tarih ve 2015/140 Esas - 2016/94 Karar sayılı sanığın “4 yıl 2 ay” hapis cezasına ilişkin mahkumiyet hükmü yalnızca sanık müdafii ve sanığın lehine olacak şekilde Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edildiğinden, bozma sonrası yapılan yargılama sonucunda temyize konu hükümde sanığın kazanılmış hakkı gözetilmeden “5 yıl” hapis cezasına karar verilmesi suretiyle 1412 sayılı CMUK'un 326/son maddesine aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenle, 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca tebliğnamedeki düşünce gibi BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'un 322. maddesi gereğince hükmün TCK'nin 62. maddesinin uygulanmasına ilişkin paragrafının sonuna ayrı bir paragraf olarak “23/03/2016 tarihli hüküm yalnızca sanık müdafi ve sanık lehine Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmiş olup, aleyhe temyiz bulunmadığından ve bu durum sanık lehine 1412 sayılı CMUK'un 326/son maddesi gereği kazanılmış hak teşkil ettiğinden, sanığın sonuç olarak 4 yıl 2 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına” ibaresinin eklenmesi suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 21/06/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.