Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2022/5934 Esas 2022/5683 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜMLER : 1) Konya (Kapatılan) 20. Asliye Ceza Mahkemesinin 03/04/2015 tarih ve 2015/33 Esas, 2015/235 Karar sayılı kararı ile; Hükmün açıklanması suretiyle sanığın kasten yaralama suçundan 5237 sayılı TCK’nin 86/2, 86/3-a, 86/3-e, 62, 52/2-4. maddeleri uyarınca 4.500 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına dair kararı,
2)Bu kararın sanık ve o yer Cumhuriyet savcısı tarafından aleyhe temyiz edilmesi üzerine Yargıtay (Kapatılan) 3. Ceza Dairesinin 09/04/2018 tarih ve 2017/11675 Esas, 2018/6261 Karar sayılı ilamı ile bozulmasından sonra;
3)Bozma ilamına uyan Konya 7. Asliye Ceza Mahkemesinin 17/09/2019 tarih ve 2018/443 Esas, 2019/757 Karar sayılı kararı ile; sanığın kasten yaralama suçundan 5237 sayılı TCK’nin 86/1, 3-a, e, 87/1-c-son, 62, 53. maddeleri uyarınca 4 yıl 2 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluğuna dair kararı,
4) Bu kararın sanık ve müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay (Kapatılan) 3. Ceza Dairesinin 07/07/2020 tarih ve 2020/2294 Esas, 2020/8797 Karar sayılı ilamı ile bozulmasından sonra;
5)Bozma ilamına uyan Konya 7. Asliye Ceza Mahkemesinin 11/03/2021 tarih ve 2020/358 Esas, 2021/205 Karar sayılı kararı ile; sanığın kasten yaralama suçundan 5237 sayılı TCK’nin 86/1, 3-a, e, 62, 53. maddeleri uyarınca 1 yıl 4 ay 7 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluğuna dair kararı.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Mahalli mahkemece bozma üzerine verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü;
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığın kasten yaralama suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suçun niteliği tayin ve takdire ilişen cezayı azaltıcı sebebin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, sanığın savunmaları inandırıcı gerekçelerle değerlendirilip reddedilmiş, incelenen dosyaya göre bozma üzerine verilen hükümde bozma nedeni dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafiinin sair temyiz sebeplerinin reddine,
Ancak;
Dosya kapsamına göre mağdura ait mevcut adli raporların mağdurun yaralanmasının yüzünde sabit ize neden olup olmadığının belirlenmesi açısından hüküm kurmaya yetersiz olması, önceki bozma kararlarında da bu hususun bozma nedenleri arasında belirtilmesi, 07.07.2020 tarihli bozma kararından sonraki yargılamada mağdurun rapor almaya gitmek istememesi nedeniyle adli raporunun alınamamış olmasına göre; alanında uzman bir hekim ile birlikte mağdurun duruşmada hazır edilmesi suretiyle suç tarihinde sanığın eylemi neticesinde mağdurun yüzünde sabit iz olup olmadığının tereddüte mahal vermeyecek şekilde belirlenmesi, bunun mümkün olmaması durumunda mağdurun yüzünde sabit ize neden olmayacak şekilde yaralandığının kabul edilerek dosya kapsamında mevcut olan 12.07.2010 tarihli adli raporun hükme esas alınarak sanığın kasten basit yaralamadan 5237 sayılı TCK’nin 86/2, 86/3-a, e maddelerine göre cezalandırılması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş olup sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca tebliğnamedeki düşünceye aykırı olarak BOZULMASINA, 1412 sayılı CMUK’un 326/son maddesine göre sanığın kazanılmış hakkının saklı tutulmasına, 27.06.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.