Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2021/14198 Esas 2022/15244 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme, bir sanığın \"özel belgede sahtecilik\" suçundan verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararları incelerken, temyiz istemlerinin itiraz dilekçesi olarak kabul edilmesi ve dosyanın incelenmeksizin mahalline iadesine karar vermiştir. Ayrıca, sanığın \"nitelikli dolandırıcılık\" suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz istemi de incelenmiş ve sanığın diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir. Ancak, hapis cezasının alt sınırı belirlenirken adlî para cezasının alt sınırının usule aykırı şekilde fazla belirlenmesi nedeniyle hüküm bozulmuş ve adli para cezası sırasıyla \"120 gün\", \"150 gün\", \"125 gün\" ve \"2.500 TL\" olarak belirtilirken, kanun hükmüne aykırı bir şekilde \"fazla adli para cezası tayini\" yapıldığı ifade edilmştir. Bu nedenle, hüküm fıkrasından adli para cezasına ilişkin sırasıyla \"120 gün\", \"150 gün\", \"125 gün\" ve \"2.500 TL\" adli para cezası terimlerinin çıkarılması ve yerine sırasıyla \"5 gün\", \"6 gün\", \"5 gün\" ve \"100 TL\" adli para cezası ibarelerinin eklenmesi suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun olan hüküm düzeltilerek onaylanmıştır. Kanun maddeleri olarak ise, 5560 sayılı Kanun ile değişik 5271 sayılı CMK’nin 231/12. maddesi ve 5237 sayılı Kanun’un 158/1-d. maddesi belirtilmiştir.

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi


A-“Özel belgede sahtecilik” suçundan verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararlara karşı sanığın temyizinin incelenmesinde:
Hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararların 5560 sayılı Kanun ile değişik 5271 sayılı CMK’nin 231/12. maddesi uyarınca temyizi mümkün olmayıp itiraz yoluna tabi olduğundan; sanığın temyiz istemlerinin itiraz dilekçesi olarak kabulü ile mercisinde incelenmek üzere dosyanın incelenmeksizin mahalline İADESİNE,
B-“Nitelikli dolandırıcılık” suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik sanığın temyizinin incelenmesinde:
Bozmaya uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşa uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, sanığın diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir, ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 2007/10-108 Esas ve 2007/152 Karar sayılı ilâmında da belirtildiği üzere, kanun koyucunun ayrıca adlî para cezası öngördüğü suçlarda, hapis cezasının alt sınırdan tayini halinde mutlak surette adlî para cezasının da alt sınırdan tayini gerektiği yönünde bir zorunluluk bulunmamakta ise de, alt sınırdan uzaklaşmanın gerekçelerinin gösterilmesi, dayanılan gerekçelerin de yasal olması ve dosya içeriğiyle örtüşmesi gerektiği hâlde, sanık hakkında 5237 sayılı Kanun’un 158/1-d. maddesi uyarınca hüküm kurulurken, hapis cezasının alt sınırı olan 2 yıl hapis cezası belirlenmesine rağmen adlî para cezasının alt sınır olan 5 gün yerine, 120 gün olarak belirlenmek suretiyle fazla adli para cezası tayini,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı Kanun'un 322. Maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün olduğundan, hüküm fıkrasından, adli para cezasına ilişkin sırasıyla “120 gün”, “150 gün”, “125 gün” ve “2.500 TL” adli para cezası terimlerinin çıkarılarak yerine, sırasıyla “5 gün”, “6 gün”, “5 gün” ve “100 TL” adli para cezası ibarelerinin eklenmesi suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 28.09.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.