Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/7768 Esas 2022/2330 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davacı, müvekkilinin ödediği kurum alacağının tahsili amacıyla bir şirkete dava açtıklarını söyleyerek, şirketin ihyasını talep etmiştir. Ancak davalı, iflas kararı verilen şirketin ihyasının istenemeyeceğini belirterek davanın reddini istemiştir. Mahkeme, ihyası istenen şirketin iflasına karar verildiği gerekçesiyle davanın reddine karar vermiştir. Yapılan istinaf başvurusu ise HMK'nın 353/b-1 maddesi uyarınca esastan reddedilmiştir. Kanun maddeleri ise şöyle: HMK'nın 353/b-1, 370/1 ve 372.

MAHKEMESİ : BURSA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 5. HUKUK DAİRESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Bursa 2. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 11.07.2018 tarih ve 2018/500 E- 2018/955 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Bursa Bölge Adliye Mahkemesi 5. Hukuk Dairesi'nce verilen 24.12.2019 tarih ve 2018/1610 E- 2019/1539 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, ...’ın iş kazası geçirmesi nedeniyle müvekkilinin ödemede bulunduğunu, ödenen kurum alacağının tahsili amacıyla Teknik 20 Makine Elek. Ltd.’ne Bursa 1. İş Mahkemesinin 2017/469 esas sayılı dosyasında dava açtıklarını, BTSO’dan gelen yazı cevabında şirketin terkin edildiğinin belirtildiğini, iş mahkemesince ihya davası açmak üzere süre verildiğini ileri sürerek, şirketin ihyasını talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, Bursa 2. Asliye Ticaret Mahkemesinin 2014/671 esas sayılı dosyasında şirketin iflasına karar verildiğini, şirketin terkin edilmediğini, terkin edilmeyen şirketin ihyasının istenemeyeceğini belirterek, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece tüm dosya kapsamına göre, ihyası istenen şirketin iflasına karar verildiği, iflas işlemlerinin devam ettiği, sicilden terkin işlemi yapılmadığı gerekçesiyle, davanın reddine, davacı tarafından yapılan giderlerinin kendi üzerinde bırakılmasına, davalı vekili yararına hükmedilen vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalıya verilmesine karar verilmiş, karar davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesince, duruşmada kendisini vekille temsil ettiren taraf yararına vekalet ücretine hükmedilecek olmasına, davalı tarafın açılan davaya kendisinin sebebiyet vermemesine göre, davacı vekilinin istinaf başvurusunun HMK’nın 353/1-b/1. maddesine göre esastan reddine karar verilmiştir.
Karar, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK'nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, davacı harçtan muaf olduğundan harç alınmasına yer olmadığına, 24/03/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.