Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2022/4905 Esas 2022/6267 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanığın katılana yönelik neticesi sebebiyle ağırlaşmış yaralama suçundan mahkumiyetine karar verilmiş ve ceza-azaltıcı haksız tahrik ve takdiri indirim sebepleri de değerlendirilip sanığa 5 yıl 7 ay 15 gün hapis cezası verilmiş. Ancak, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin “Adil yargılanma hakkı” başlıklı 6. maddesine ve Türkiye Cumhuriyeti Anayasası'nın “Hak arama hürriyeti” başlıklı 36. maddesine ve 5271 sayılı CMK’nin 150/3. ve 188/1. maddelerine muhalefet edilerek sanığın savunma hakkının kısıtlanması nedeniyle karar bozulmuştur. Sanığın yarı oranında haksız tahrik indirimi yapılması gerektiği belirtilmiş ve sanık hakkındaki suçlamalar, 5237 sayılı TCK’nin 86/1, 86/3-e, 87/2-b maddelerine uygun olarak verilen hapis cezasına dayandırılmaktadır.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Neticesi sebebiyle ağırlaşmış yaralama
HÜKÜM : Sanığın, katılana yönelik neticesi sebebiyle ağırlaşmış yaralama suçundan TCK'nin 86/1, 86/3-e, 87/2-b, 29, 62, 53/1 maddeleri gereğince 5 yıl 7 ay 15 gün hapis cezasına mahkumiyetine dair karar.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Mahalli mahkemece bozma üzerine verilen hükümler sanık tarafından temyiz edilmekle, evrak okunarak:
Dosya incelendi.
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, suçun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suçun niteliği tayin edilmiş, cezayı azaltıcı haksız tahrik ve takdiri indirim sebeplerinin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, sanığın savunması inandırıcı gerekçelerle değerlendirilip reddedilmiş ve incelenen dosyaya göre sanık hakkında neticesi sebebiyle ağırlaşmış yaralama suçundan verilen hükümde bozma nedeni dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanığın yarı oranında haksız tahrik indirimi yapılması gerektiğine, kendini savunduğuna, adli raporu kabul etmediğine yönelen ve yerinde görülmeyen sair temyiz sebeplerinin reddiyle,
Sanığa isnat edilen 5237 sayılı TCK’nin 86/1, 86/3-e, 87/2-b maddelerinde yer alan eyleme ilişkin öngörülen cezanın alt sınırının sekiz yıl hapis cezası olması nedeniyle, sanığın istemi aranmaksızın müdafii tayin edilmesi, savunmasının mahkemece bizzat müdafii huzurunda alınması ve yine müdafiin hazır olduğu duruşmada karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, sanığın müdafii yokluğunda savunması alınarak karar verilmesi suretiyle, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin (Colozza et Rubinat/İtalya, 12.02.1985 A. 89, Is-30; Campbell ve Fell/Birleşik Krallık, A.80 28.06.1984) kararlarında belirtildiği üzere, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin “Adil yargılanma hakkı” başlıklı 6. maddesine, Türkiye Cumhuriyeti Anayasası'nın “Hak arama hürriyeti” başlıklı 36. maddesine ve 5271 sayılı CMK’nin 150/3. ve 188/1. maddelerine muhalefet edilerek sanığın savunma hakkının kısıtlanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenden 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca isteme uygun BOZULMASINA, 05/07/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.