Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/671 Esas 2022/2768 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davacı şirket, davalı şirketle yaptığı sözleşmeye göre susam satın aldıklarını ancak ödeme yapılmadığını iddia ederek dava açmıştır. Davalı şirket ise malların bedelinin ödendiğini savunarak davanın reddedilmesini talep etmiştir. Mahkeme, davacının iddialarını ispatlayamadığı gerekçesiyle davanın reddine karar vermiştir. Davacı vekili kararı temyiz etmiş ancak bütün itirazları reddedilmiştir. Kanun maddeleri: Ticaret Mahkemeleri Kanunu (6100) m. 4, 5, 6, 26, 27, 61, 62, 64, 65.

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ
TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Samsun Asliye Ticaret Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 11.11.2020 tarih ve 2020/621 E. - 2020/682 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:

Davacı vekili, Singapur’da mukim olan davacı şirket ile davalı ... Ltd Şti. arasında 26.12.2012 tarihli ve 05.02.2013 tarihli iki adet sözleşme yapıldığını, sözleşme gereğince davalının "susam" satın aldığını ve ürünlerin teslim edilmesine rağmen ödemenin kısmi yapıldığını, düşük vergi ödemek için her bir satış için davalının 2 ayrı fatura talep ettiğini, dava konusu faturalar için davalı şirket adına yeğeni ve kardeşi olan ... ve...'in hesaplarından havale yapılmış ise de gönderilen paranın Singapur'daki yasal mevzuat gereği Türkiye' deki hesaplara iadesi gerektiğini, bunu fırsat bilen davalının davacıya ödeme yapmadığını ileri sürerek, ödenmeyen 139.650,00 USD’nin fiili ödeme tarihindeki döviz kuru üzerinden Amerikan dolarına verilen en yüksek banka faizi ile davalı şirketten tahsil edilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, davalı şirket tarafından davacı şirketten davaya konu malların satın alındığını, 27.02.2013 tarihli ve 11.03.2013 tarihli fatura konusu malların bedelinin ödendiğini, başkaca mal teslimi yapılmadığını, davacının teslim etmediği bir mal için fazladan para talep ettiğini savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, Yargıtay (Kapatılan) 19. Hukuk Dairesinin bozma ilamı ve tüm dosya kapsamına göre; davacının davalının isteğiyle Türkiye gümrüklerine daha az vergi vermek amacıyla birim fiyatını olduğundan düşük gösterdiği iddiası davalı tarafından kabul edilmediği gibi, davacı da taraflar arasında böyle bir anlaşma olduğunu yazılı delille ispat edemediği, davacı, davalı ile bu şekilde Türkiye gümrüklerine karşı gerçeğe aykırı beyanla işlem yapılacağının kararlaştırıldığını ispatlayamadığından davacının fiyat farkına dayalı iki faturadan kaynaklı alacağının bulunduğunun kabulü mümkün olmadığı, davacının davasını ispatlayamadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 26,30 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 04/04/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.