Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2021/8693 Esas 2022/15974 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanıklar hakkında sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarından Gebze Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından kamu davası açılmıştır. Mahkeme kararında, sanıklar hakkında 2011 takvim yılında sahte fatura kullanma suçundan mahkumiyet hükümleri verilmiştir, ancak kovuşturma şartı olan mütalaanın verilip verilmeyeceği konusunda Vergi Dairesi Başkanlığı'nın görüşünün sorulması gerektiği vurgulanmıştır. Ayrıca, Kanun değişikliği nedeniyle sanıkların hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir. Kararda, 7394 sayılı Kanun'un 4 ve 5. maddeleriyle değişik 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 359. maddesinin 3, 4, 5 ve 6. fıkra hükümleri uyarınca 5237 sayılı TCK'nin 7/2. maddesi de gözetilerek, öncelikle lehe olan kanunun tespit edilip uygulanması gerektiği, her iki kanunla ilgili uygulamanın gerekçeleriyle birlikte denetime olanak verecek şekilde ayrıntılı olarak kararda gösterilmesi gerektiği açıklanmıştır.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme ve kullanma
...
...
...


Gebze Cumhuriyet Başsavcılığının 23.06.2014 tarihli ve 2014/4412 Esas sayılı iddianamesi ile sanıklar hakkında 2011 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçundan da kamu davası açıldığı anlaşılmakla, bu suçla ilgili mahallinde hüküm kurulması mümkün görülmüştür.
1) Katılan vekilinin sanıklar hakkında 2012 takvim yılında sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarından verilen beraat hükümlerine yönelik temyizinin incelenmesinde;
Katılan vekilinin yokluğunda verilip usulüne uygun olarak 23.06.2016 tarihinde tebliğ olunan hükmün, katılan vekili tarafından 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 310. maddesinde öngörülen bir haftalık yasal süreden sonra 03.07.2016 tarihli dilekçe ile temyiz edildiği anlaşıldığından; temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK’nin 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
2) Sanıklar ... ve ... hakkında 2011 takvim yılında sahte fatura kullanma suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik sanık ... müdafisi ve sanık ...’un temyizinin incelenmesine gelince;
1- Gebze Cumhuriyet Başsavcılığının 23.06.2014 tarihli ve 2014/4412 esas sayılı iddianamesi ile sanıklar hakkında 2011 takvim yılında sahte fatura kullanma suçundan kamu davası açılmış ise de; 213 sayılı VUK'nin 367. maddesi uyarınca kovuşturma şartı olan mütalaanın 2011 ve 2012 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme suçuna ilişkin olduğu, atılı suç yönünden sanıklar hakkında verilmiş bir mütalaa bulunmadığı anlaşılmakla, mahkeme tarafından öncelikle 213 sayılı VUK'nin 367. maddesi gereğince dava şartı olan mütalaanın verilip verilmeyeceğinin Vergi Dairesi Başkanlığından sorulması, verilmeyeceğinin anlaşılması durumunda dava şartı yokluğu nedeni ile davanın düşmesine karar verilmesi gerekeceği gözetilmeden, yargılamaya devamla 2011 takvim yılında sahte fatura kullanma suçundan mahkumiyet kararları verilmesi,
2- Kabule göre de; hükümlerden sonra 15.04.2022 tarihinde Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren, 7394 sayılı Kanun’un 4 ve 5. maddeleriyle değişik 213 sayılı Kanun’un 359. maddesinin 3, 4, 5 ve 6. fıkra hükümleri uyarınca 5237 sayılı TCK'nin 7/2. maddesi de gözetilerek öncelikle lehe Kanun’un tespit edilip uygulama yapılması ve her iki Kanunla ilgili uygulamanın gerekçeleriyle birlikte denetime olanak verecek şekilde ayrıntılı olarak kararda gösterilmesi suretiyle sanıkların hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... müdafisi ve sanık ...’un temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, diğer yönleri incelenmeyen hükümlerin bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 11.10.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.