MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne, kısmen reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

- K A R A R -

Davacı vekili, davalının, taraflar arasındaki bayilik sözleşmesinin; "sözleşmenin sona ermesinden sonra 1 yıl süre ile başka bir firma ürünlerinin imalatını ve/veya satışını, pazarlamasını ve üretimini yapamaz" hükmüne aykırı hareket ettiğinin delil tespiti ile belirlendiğini iddia ederek 50.000 Amerikan Doları cezai şartın ve 1.000 TL tutarındaki yoksun kalınan kar bedelinin reeskont faizi ile birlikte tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili cevabında, müvekkili şirketin haklı nedenlerle sözleşmeyi feshetme durumunda kalınca başka firmalara sipariş vererek ticari faaliyetini devam ettirmek zorunda kaldığını, davacının cezai şart ve kazanç kaybı taleplerinin sözleşmeye, genel kanunlara ve ticari teamüllere aykırı olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia savunma, toplanan delillere ve benimsenen 02.01.2012 tarihli rapora göre taraflar arasındaki bayilik sözleşmesi hükümleri uyarınca davalının, taraflar arasındaki bayilik ilişkisinin sona ermesinden itibaren 1 yıllık süre ile davacıyla aynı sektörde faaliyet gösteren başka firmaların herhangi bir sıfatla satıcı, üreticisi, aracısı olmama şeklindeki rekabet yasağına aykırı davranarak başka firmaların ürünlerini işletmesinde bulundurduğu, bu hususun tespit sonucu belirlendiği, bu kapsamda sözleşme hükümlerine aykırı rekabet yasağı nedeni ile sözleşmenin 15. maddesinde düzenlenen cezai şarta davacının hak kazanacağı, kar mahrumiyeti talebinin yerinde olmadığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Taraflar arasındaki sözleşmenin 8.1 maddesi hükmünün ekonomik özgürlüğü kısıtlayıcı nitelikte bir hüküm olup, olmadığı ve bu itibarla dava tarihinde yürürlükte olan 818 sayılı Borçlar Kanunun"un 19/2. ve 20. maddeleri uyarınca geçerli kabul edilip, edilmeyeceği hususları üzerinde durulup, tartışılarak varılacak uygun sonuç dairesinde bir karar verilmesi gerekirken, bu yön üzerinde durulmadan eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulmasında isabet görülmemiştir.
SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle hükmün BOZULMASINA, peşin harcın istek halinde iadesine, 17.01.2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.