Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/7694 Esas 2022/2868 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davalı şirketin \"Kuzey Amerika Kültür Eğitim Kurumları\" markasıyla ilgili açılan davada, Ankara 4. Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi'nin kararı istinaf edildi. Ancak istinaf istemi esastan reddedildi. Davacılar vekili temyiz istedi, ancak yapılan yargılama sonucu İlk Derece Mahkemesi'nin kararında usul ve esas yönünden yasaya aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle istinaf başvurusu reddedildi. Bölge Adliye Mahkemesi kararını onaylayarak dosyanın İlk Derece Mahkemesine gönderilmesine karar verdi. Kanun maddeleri olarak 556 sayılı KHK'nın 8/1, 8/3 ve 8/5 maddeleri uyarınca, davacının önceye dayalı kullanım hak-sınai mülkiyet iddiası kanıtlanmadığından dava konusu başvuru ibaresi üzerinde davacı tarafın önceye dayalı kullanım hakkı bulunmadığı sonucuna varılmıştı.

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara 4. Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 24.09.2018 tarih ve 2017/306 E. - 2018/350 K. sayılı kararın davacılar vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi'nce verilen 12.06.2020 tarih ve 2019/139 E. - 2020/454 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacılar vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacılar vekili, İstanbul Kültür Üniversitesi başta olmak üzere davacının 50’yi aşkın markasının mevcut olduğunu, “KÜLTÜR” ibaresinin eğitim alanında maruf kılındığını, emsal şekilde çok sayıda bilirkişi raporu ve mahkeme kararının mevcut olduğunu, dava konusu “Kuzey Amerika Kültür Eğitim Kurumları” markasının 5/1-c ve f bentleri uyarınca "coğrafi kaynak belirterek halkı yanıltan" bir marka da olduğunu, davalıların Amerika ve Amerika Kültürüyle ilgili herhangi bir bağlantılarının ya da yasal izinlerinin olduğuna dair bir belge, delilinin bulunmadığını, davalının kötü niyetli olduğunu, davalının birçok Avrupa ülkesinin ismiyle “eğitim ve tıbbi hizmetler” alanında değişik değişik markalar için tesciller aldığını, davalının bu kadar farklı markayı kullanmasının mümkün olmadığını, kötü niyetli markaların reddinin hukuki bir zorunluluk olduğunu, taraf markalarının ortak emtia içerdiklerini, markaların benzer olduklarını, müvekkilinin üstün ve gerçek hak sahibi olduğunu, dava konusu markanın, davacı markalarının bir serisi gibi algılanacağını ileri sürerek 2017-M-5548 sayılı YİDK kararının iptaline ve 2016/37322 sayılı "şekil+KUZEY AMERİKA KÜLTÜR KOLEJİ" ibareli markanın hükümsüzlüğüne karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı şirket vekili, davacının "kültür" ibaresi üzerindeki hak iddiasının marka hukukuna aykırı olduğunu, Kültür ibaresinin eğitim - öğretim alanında kimsenin tekeline verilmesinin mümkün olmadığını, daha önceden de “AMERİKAN KÜLTÜR” markasının mevcut olduğunu, dava konusu markanın da bu markanın farklı bir versiyonu olduğunu, davacıdan bile önce bu markayı kullandığını, 2011 yılı AB kalite ödülünü, 2010-2011-2012 yıllarında üç yıl üst üste tüketici kalite ödüllerini kazanan ilk ve tek dil okulu olduğunu, markasının “KUZEY AMERİKA KÜLTÜR KOLEJİ" iken davalı markasının “İSTANBUL KÜLTÜR ÜNİVERSİTESİ, KÜLTÜR 2000 KOLEJİ, KÜLTÜR FEN LİSESİ” gibi olduklarını, ortalama zeka seviyesindeki bir tüketicinin bu markaları karıştırmayacağını, kötü niyet iddialarını kabul etmediklerini savunarak, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı ... vekili, Kurum kararının usul ve yasaya uygun bulunduğunu savunarak, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, yapılan yargılama toplanan deliller ve tüm dosya kapsamına göre, davacının "Kültür" ve YİDK kararında geçen diğer markaları ile davalının "şekil+KUZEY AMERİKA KÜLTÜR KOLEJİ" ibareli başvurusu arasında biçim, düzenleme ve tertip tarzı itibariyle görsel, sescil ve anlamsal olarak ortalama tüketicileri iltibasa düşürecek derecede bir benzerlik bulunmadığı, davalı başvurusunda şekil unsuru ile "AMERİKA KÜLTÜR KOLEJİ" ibarelerinin ön plana getirilerek markada ayırtedicilik kazanıldığı, davalı başvurusundaki kültür ibaresinin asli unsur olarak yer almadığı, ortalama tüketicinin davalının "şekil+KUZEY AMERİKA KÜLTÜR KOLEJİ" ibareli başvuru markasını gördüğünde derhal ve hiç düşünmeden davacıya ait "Kültür" ve YİDK kararında geçen diğer "Kültür" ibareli markalarından farklı bir marka olduğunu algılayabileceğini, bunun diğer sonucu da davacının "Kültür" ve YİDK kararında geçen diğer markalı hizmetlerden yararlanmak ya da satın almak isterken davalının "şekil+KUZEY AMERİKA KÜLTÜR KOLEJİ" ibareli başvuru markalı hizmeti satın almak/yararlanmak şeklinde bir yanılgı yaşamayacağı, taraf markaları arasında işletmesel bağlantılandırmayı tesis eden herhangi bir unsurun bulunmadığı, 556 sayılı KHK'nın 8/1 maddesindeki iltibas ihtimali koşulunun oluşmadığı, dava konusu başvuru ibaresi üzerinde davacı tarafın önceye dayalı kullanım hak-sınai mülkiyet iddiası kanıtlanmadığından 556 sayılı KHK'nın 8/3, 8/5 maddesindeki koşulların da bulunmadığı, dava konusu markanın davalı tarafça kötü niyetli olarak başvuru konusu yapıldığının kanıtlanmadığı gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiş, kararı davacılar vekili istinaf etmiştir.
İstinaf mahkemesince, İlk Derece Mahkemesinin kararında usul ve esas yönünden yasaya aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle davacılar vekilinin istinaf başvurusunun esas yönünden reddine karar verilmiş, kararı davacılar vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK'nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacılar vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 26,30 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacılardan alınmasına, 06/04/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.