Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2021/10146 Esas 2022/16560 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık, sahte fatura düzenleme ve defter, kayıt ve belgeleri gizleme suçlarından Asliye Ceza Mahkemesinde yargılanmıştır. Mahkeme, sahte fatura suçunu sabit görürken, defter, kayıt ve belgeleri gizleme suçuna dair beraat kararı vermiştir. Sanık müdafisinin temyizi 1412 sayılı CMUK'nin 310. maddesi gereğince kabul edilemez bulunmuştur. Ancak, katılan vekilinin defter, kayıt ve belgeleri gizleme suçu için temyiz başvurusunu uygun bulan Yargıtay, somut olayda suçun sübut bulunduğunu ve lehe olan yeni kanunların dikkate alınması gerektiğini vurgulamıştır. Bu kapsamda, 7394 sayılı Kanun'un değişiklikleri ve 213 sayılı Kanun'un 359. maddesinin 3, 4, 5 ve 6. fıkra hükümleri uyarınca 5237 sayılı TCK'nin 7/2. maddesi de dikkate alınarak, sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi
- 1412 sayılı CMUK'nin 310 ve 317. maddeleri
- 213 sayılı VUK'nin 253. Maddesi
- 5237 sayılı TCK'nin 7/2. Maddesi
- 7394 sayılı Kanun'un 4 ve 5. Maddeleri
- 213 sayılı Kanun'un 359. Maddesinin 3, 4, 5 ve 6. Fıkra hükümleri

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Sahte fatura düzenleme, defter, kayıt ve belgeleri gizleme
...
...
...


1)Sanık ... hakkında verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik sanık müdafisinin temyizinin incelenmesinde;
Sanığın ve müdafisinin yokluğunda verilip usulüne uygun olarak 26.07.2016 tarihinde tebliğ olunan hükmün, sanık müdafisi tarafından 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 310. maddesinde öngörülen bir haftalık yasal süreden sonra 08.09.2016 tarihli dilekçe ile temyiz edildiği anlaşıldığından; temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK’nin 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
2)Sanık ... hakkında defter, kayıt ve belgeleri gizleme suçundan verilen beraat hükmüne yönelik katılan vekilinin temyizinin incelenmesinde;
a)Defter, kayıt ve belgeleri gizleme suçunun, varlığı noter tasdik kayıtları veya sair suretlerle sabit ve saklama mecburiyeti bulunan defter ve belgelerin vergi incelemesine yetkili kimselere ibraz edilmemesi ile oluştuğu, defter ve belgeleri saklama sorumluluğunun mükellef sanığa ait olduğu, 213 sayılı VUK'nin 253. maddesi uyarınca defter ve belgelerin ait olduğu yılı takip eden takvim yılından başlamak üzere 5 yıl saklama ve istendiğinde ibraz edilme zorunluluğu bulunduğu, somut olayda da; defter ve belgelerin 19.03.2014 tarihli yazı ile istenildiği ve yazı 26.03.2014 tarihinde tebliğ edildiği halde, sanığın iş yerinin adına kayıtlı olduğunu ancak fiili olarak kardeşi ... tarafından işletildiğini, kardeşi cezaevinde olduğundan istenen defter ve belgeleri ibraz edemediğini beyan ettiği, sanığın savunmasının yasanın aradığı anlamda mücbir sebep oluşturmadığı gözetilerek, defter ve belge isteme yazısının dosyada bulunmaması karşısında, gerçeğin kuşkuya yer bırakmayacak şekilde tespiti bakımından; öncelikle dosya içerisinde bulunmayan AGB-A-1935/84-28 sayılı istem yazısının aslı ya da onaylı örneğinin getirtilerek dosya arasına konulması, hangi yıla ilişkin defter ve belgelerin, hangi amaçla istendiğinin tespit edilmesinden sonra sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri yerine eksik araştırma ve yanlış gerekçe ile beraat hükmü kurulması yasaya aykırı,
b)Suçun sübutu halinde ise; hükümden sonra 15.04.2022 tarihinde Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren, 7394 sayılı Kanun’un 4 ve 5. maddeleriyle değişik 213 sayılı Kanun’un 359. maddesinin 3,4,5 ve 6. fıkra hükümleri uyarınca 5237 sayılı TCK'nin 7/2. maddesi de gözetilerek öncelikle lehe Kanun’un tespit edilip uygulama yapılması ve her iki Kanunla ilgili uygulamanın gerekçeleriyle birlikte denetime olanak verecek şekilde ayrıntılı olarak kararda gösterilmesi suretiyle sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, katılan vekilinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 19.10.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.