Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/7002 Esas 2022/3324 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davalı şirketin yurt dışındaki yatırımlar için müvekkiline yüksek oranda faiz verileceği garantisi vermesiyle müvekkili tarafından para verildiği ancak geri alınamadığı iddiasıyla, ortaklık ilişkisi olmaksızın ödenen paranın tahsiline karar verilmesi istenildi. İlk derece mahkemesi kararsızlık sebebiyle karar verilmesine yer olmadığına hükmetti. Davacı tarafından yapılan istinaf başvurusu reddedildi. Yargıtay da istinaf kararını onayladı.
7194 Sayılı Kanunun 41. maddesi gereğince kararı, davacının talebini reddeden ilk derece mahkemesinin kararı esas alınarak istinafın reddedilmesine hükmetti ve bu kararın usul ve yasaya uygun olduğuna karar verildi. Kararın temyiz edilmesine karar verildi. Kararı temyiz eden davacının bakiye 21,40 TL temyiz ilam harcı ödemesi gerekti.
HMK'nın 353/b-1 ve 372. maddeleri uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyası ilk derece mahkemesine gönderildi ve Bölge Adliye Mahkemesi'ne kararın bir örneği gönderildi.

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 6. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Konya 2. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 25.12.2019 tarih ve 2019/482 E- 2019/833 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Konya Bölge Adliye Mahkemesi 6. Hukuk Dairesi'nce verilen 28.04.2021 tarih ve 2020/2261 E- 2021/909 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı şirketin yurt dışında birçok ülkede yatırılan paraların istenildiği her an geri çekilebileceği ve karşılığında yüksek oranda faiz verileceği garantisi ile müvekkilinin davalı tarafa para verdiğini, ancak ödenen paranın bir türlü geri alınamadığını ileri sürerek, taraflar arasında geçerli bir ortaklık ilişkisi bulunmadığının tespitine ve ödenen paranın davalılardan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı şirket vekili, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, davanın 7194 Sayılı Kanunun 41. maddesi kapsamında olduğu gerekçesiyle dava hakkında karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Bu karara karşı, davacı vekili istinaf başvurusunda bulunmuştur.
Konya Bölge Adliye Mahkemesi 6. Hukuk Dairesi’nce, ilk derece mahkemesi kararında hukuka aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK'nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.

SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 21,40 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 25/04/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.