Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/3714 Esas 2022/18022 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanıklar tefecilik, sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarından mahkûm edilmiştir. Temyiz incelemesi sonrasında, tefecilik suçundan mahkûmiyet hükümleri yerinde görülmemiş ancak diğer suçlar için hüküm ile gerekçe arasında çelişki bulunmuş ve adli emanetin akıbeti belirtilmemiştir. Bu sebeplerle hükümler bozulmuştur. Ayrıca, 7394 sayılı Kanun’un 4 ve 5. maddeleriyle değişik 213 sayılı Kanun’un 359 maddesinin 3,4,5 ve 6. fıkra hükümleri uyarınca 5237 sayılı TCK'nin 7/2. maddesi de gözetilerek öncelikle lehe Kanun’un tespit edilip uygulama yapılması ve her iki Kanunla ilgili uygulamanın gerekçeleriyle birlikte denetime olanak verecek şekilde ayrıntılı olarak kararda gösterilmesi gerektiği belirtilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi
- 1412 sayılı CMUK'nin 318. maddesi
- 5464 sayılı Banka Kartları ve Kredi Kartları Kanunu'nun 36. maddesi
- TCK'nin 44. maddesi
- 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesi
- 7394 sayılı Kanun’un 4 ve 5. maddeleriyle değişik 213 sayılı Kanun’un 359 maddesinin 3,4,5 ve 6. fıkra hükümleri
- 5237 sayılı TCK'nin 7/2. maddesi

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Tefecilik, sahte fatura düzenleme, sahte fatura kullanma
...
...

Sanıklar müdafisinin duruşmalı inceleme isteminin, hükmolunan cezanın süresine göre koşulları bulunmadığından, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 318. maddesi uyarınca reddine oy birliğiyle karar verildikten sonra gereği görüşüldü;
A) Sanıklar hakkında “tefecilik“ suçundan kurulan mahkûmiyet hükümlerine yönelik temyiz incelemesinde:
Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşa uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanıklar müdafisinin diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir, ancak;
1-Sanıkların, POS cihazlarını kullanım amaçları ve sözleşme koşulları dışında, kredi kartı sahiplerinin nakit ihtiyaçlarının karşılanması amacıyla kullanmaktan ibaret fiillerinin, 5464 sayılı Banka Kartları ve Kredi Kartları Kanunu'nun 36. maddesinde düzenlenen gerçeğe aykırı olarak harcama belgesi düzenleme suçunu oluşturduğu gözetilmeden, tefecilik suçundan mahkûmiyet hükümleri kurulması
2-Kabule göre de;
a)Hükmün gerekçe kısmında sanıklar hakkında, “...TCK'nin 44 maddesi uyarınca aynı eylem ile kanunun birden fazla hükmünü ihlal etmeleri sebebiyle fikri içtima hükümleri uygulanarak daha ağır olan Tefecilik suçundan mahkumiyet kararı vermek gerekmiş, ayrıca 5464 sayılı yasa hükümleri uygulanmıştır.“ denildiği halde, hüküm fıkrasında sanıkların yalnızca TCK‘nin 241. maddesinde düzenlenen tefecilik suçundan cezalandırılmalarına karar verilmesi suretiyle hüküm ile gerekçe arasında çelişkiye neden olunması,
b)Adli Emanetin 2014/518 sırasında bulunan defter ve belgelerin akıbeti hakkında herhangi bir karar verilmemesi, yasaya aykırı,
c)5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesi gerekliliği,
B) Sanık ... hakkında “2010, 2011, 2012 ve 2013 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme ve kullanma“ ile sanık ... hakkında “2010, 2011 ve 2013 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme ve kullanma“ suçlarından kurulan mahkûmiyet hükümlerine yönelik temyiz incelemesinde:
Hükümlerden sonra 15.04.2022 tarihinde Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren, 7394 sayılı Kanun’un 4 ve 5. maddeleriyle değişik 213 sayılı Kanun’un 359 maddesinin 3,4,5 ve 6. fıkra hükümleri uyarınca 5237 sayılı TCK'nin 7/2. maddesi de gözetilerek öncelikle lehe Kanun’un tespit edilip uygulama yapılması ve her iki Kanunla ilgili uygulamanın gerekçeleriyle birlikte denetime olanak verecek şekilde ayrıntılı olarak kararda gösterilmesi suretiyle sanıkların hukuki durumlarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar müdafisinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, sahte fatura düzenleme ve kullanma suçları yönünden diğer yönleri incelenmeyen hükümlerin 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 31.10.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.