Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/4355 Esas 2022/18287 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık, tefecilik ve sahte fatura düzenleme suçlarından mahkumiyet hükmü almıştır. Ancak, 7394 sayılı kanunun 4 ve 5. maddeleriyle değişik 213 sayılı kanunun 359. maddesi uyarınca öncelikle lehe kanunun tespit edilerek uygulama yapılması ve her iki kanunla ilgili uygulamanın ayrıntılı olarak gösterilmesi gerektiği belirtilmiştir. Ayrıca, sanığın tefecilik suçu yönünden verilen mahkumiyet hükmü de kabul edilemez bulunmuştur. Kanun maddeleri 7394 sayılı Kanun, 213 sayılı Kanun, 5237 sayılı TCK.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Tefecilik, sahte fatura düzenleme
...


1)2011 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçundan verilen mahkumiyet hükmünün incelenmesinde;
Hükümden sonra 15.04.2022 tarihinde Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren, 7394 sayılı Kanun’un 4 ve 5. maddeleriyle değişik 213 sayılı Kanun’un 359. maddesinin 3, 4, 5 ve 6. fıkra hükümleri uyarınca 5237 sayılı TCK'nin 7/2. maddesi de gözetilerek öncelikle lehe Kanun’un tespit edilip uygulama yapılması ve her iki Kanunla ilgili uygulamanın gerekçeleriyle birlikte denetime olanak verecek şekilde ayrıntılı olarak kararda gösterilmesi suretiyle sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması;
2)Tefecilik suçundan verilen mahkumiyet hükmünün incelenmesinde;
a)Sanığın, POS cihazlarını kullanım amaçları ve sözleşme koşulları dışında, kredi kartı sahiplerinin nakit ihtiyaçlarının karşılanması veya kredi kartı borcunun ertelenmesi amacıyla kullanmaktan ibaret fiilinin 5464 sayılı Banka Kartları ve Kredi Kartları Kanunu'nun 36. maddesinde düzenlenen gerçeğe aykırı olarak harcama belgesi düzenleme suçunu oluşturduğu gözetilmeden tefecilik suçundan mahkumiyet hükmü kurulması,
b)Kabule göre de; 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140-2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, sahte fatura düzenleme suçundan kurulan mahkumiyet hükmü yönünden, diğer yönleri incelenmeyen hükmün, tefecilik suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün ise bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 01.11.2022 tarihinde tefecilik suçu yönünden 2/a bendindeki bozma kararına Üye ...’ın karşı oyu ile oy çokluğuyla, diğer yönlerden oy birliğiyle karar verildi.

(Karşı oy)
Yz.İşl.Md. Y. ...


KARŞI OY:

Dairemizin 2016/7279 Esas, 2019/6785 Karar sayılı 30.09.2019 tarihli ilamında yazmış olduğumuz karşı oylarımızda ayrıntılı bir şekilde izah ettiğimiz üzere;
Sanığın işletmekte olduğu iş yerinde herhangi bir alım satım yapmaksızın toplam borç miktarının % 2,5 oranında faiz aldığı, kredi kartından çektiği para miktarının bankaya ödemesi gereken komisyon ve kendi aldığı komisyon miktarını düştükten sonra kart sahibine kalan miktar üzerinden nakit ödemesi yaptığı iddia ve kabul edilen somut olayda ; sanığın ekonomik sıkıntı çeken ve kendisinden borç para isteyen ve kovuşturma evresinde de tanık olarak dinlenen ..., ..., ..., ve ...'e gibi şahıslara % 2-3 faiz karşılığında elden nakit para vermek yada borç olarak istenen parayı doğrudan talep eden şahısların banka hesaplarına yatırmak şeklinde sübut bulan eyleminin "tefecilik" suçunu da oluşturduğu anlaşıldığından,(YCGK 10.05.2022 tarih ve 2021/239 Esas)
5237 sayılı TCK'nin 241. Maddesi uyarınca verilen mahkumiyet kararının onanması gerektiği düşüncesi ile sayın çoğunluğun sanığın eyleminin yalnızca 5464 sayılı kanunun 36. Maddesinde düzenlenen gerçeğe aykırı harcama belgesi düzenleme suçunu oluşturduğuna ilişkin Bozma düşüncesine katılmıyorum. 01.11.2022

Karşı Oy
...