Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2022/5944 Esas 2022/7103 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜMLER :1) Arhavi Asliye Ceza Mahkemesinin 17.06.2015 tarih, 2015/95 Esas, 2015/181 karar sayılı kararı ile; sanığın, TCK'nin 86/2, 86/3-a, 62, 53. maddeleri uyarınca 5 ay hapis cezası ile mahkumiyetine karar verildiği,
Hükmün sanık tarafından temyizi üzerine;
2) Yargıtay 3. Ceza Dairesinin 09.05.2019 tarih ve 2019/2235 Esas, 2019/9960 Karar sayılı kararı ile bozulduğu,
3) Arhavi Asliye Ceza Mahkemesinin 03.03.2020 tarih, 2019/208 Esas, 2020/104 karar sayılı; sanığın, TCK'nin 86/2, 86/3-a, 62, 50/1-a, 52/2,4. maddeleri uyarınca 3.000 TL Adli Para cezası ile mahkumiyetine dair kararı.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Mahalli mahkemece bozma üzerine verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Dosya incelendi;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık hakkında mağdura yönelik kasten yaralama suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suç niteliği tayin edilmiş, sanığın savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, verilen hükümde bozma nedeni dışında bir isabetsizlik görülmediğinden, o yer Cumhuriyet savcısının yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddine,
Ancak;
1) 5271 sayılı CMK'nin 231/11. maddesine göre denetim süresi içinde kasten yeni bir suç işleyen sanık hakkında açıklanması geri bırakılan hükmün aynen açıklanması ile yetinilmesi gerekirken, hükmolunan kısa süreli hapis cezasının 5237 sayılı TCK'nin 50/1-a maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesi,
2) Aşamalardaki savunmalarında, şakalaştıkları sırada mağdur eşinin kendisine tekme atarak olayı başlattığını öne süren sanığın cezasından, haksız tahrik nedeniyle TCK'nin 29. maddesi uyarınca indirim uygulanıp uygulanmayacağının tartışılmaması,
Bozmayı gerektirmiş, o yer Cumhuriyet savcısının temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmekle hükmün bu nedenle 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca tebliğnamedeki düşünceye uygun olarak BOZULMASINA, 20.09.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.