Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/3639 Esas 2022/18402 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme, sahte fatura düzenlemek ve tefecilik suçlarından mahkum olan sanığın temyiz başvurusunu inceledi. Temyiz nedenlerinden tefecilik suçuyla ilgili olarak sanığın 5464 sayılı Kanunu ihlal ettiğine dair açık bir kanıt olmadığından bu neden reddedildi. Ancak, adli para cezası alt sınırından tayin edilmesine rağmen aşırı ceza verilmesi, taksitlendirmeye veya mehil vermeye ilişkin bir karar verilmemesi ve TCK'nin 53. maddesi uygulamasının Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edilmesi gibi nedenlerle sahte fatura düzenleme suçu yönünden hüküm bozuldu. Kararda, 7394 sayılı Kanun'un 4 ve 5. maddeleriyle değişik 213 sayılı Kanun'un 359. maddesinin 3, 4, 5 ve 6. fıkra hükümleri uyarınca 5237 sayılı TCK'nin 7/2. maddesi de göz önünde bulundurularak her iki kanuna dair uygulama yapılıp diğer hükümlerle birlikte ayrıntılı olarak kararda belirtilmesi gerektiği belirtildi. Kanun maddeleri olarak 5464 sayılı Banka Kartları ve Kredi Kartları Kanunu'nun 36. maddesi, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 318. maddesi ve 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi gösterilmiştir.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Sahte fatura düzenleme, tefecilik
...
...


Sanık müdafisinin duruşmalı inceleme isteminin hükmolunan cezaların süresine göre koşulları bulunmadığından, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 318. maddesi uyarınca reddine oy birliğiyle karar verildikten sonra gereği görüşüldü;
1)Tefecilik suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz incelemesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşa uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, sanık müdafisinin diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir, ancak;
a)) Sanığın, POS cihazlarını kullanım amaçları ve sözleşme koşulları dışında, kredi kartı sahiplerinin nakit ihtiyaçlarının karşılanması veya kredi kartı borcunun ertelenmesi amacıyla kullanmaktan ibaret fiillerinin, 5464 sayılı Banka Kartları ve Kredi Kartları Kanunu'nun 36. maddesinde düzenlenen gerçeğe aykırı olarak harcama belgesi düzenleme suçunu oluşturduğu gözetilmeden tefecilik suçundan mahkumiyet hükmü kurulması,
b)Kabule göre de;
aa)Hapis cezası alt sınırdan tayin olunduğu halde, ayrıca yasal ve yeterli gerekçe gösterilmeden aynı gerekçeyle adli para cezasına esas alınması gereken tam gün sayısının alt sınırdan uzaklaşılarak belirlenmesi suretiyle fazla ceza tayini,
bb)Sanık müdafiinin lehe hükümlerin uygulanması talebi karşısında, adli para cezasının TCK'nin 52/4. maddesi uyarınca ödemesi için mehil verilip verilmeyeceği veya taksitlendirilip taksitlendirilmeyeceği hususlarında olumlu, olumsuz bir karar verilmemesi yasaya aykırı;
cc)5237 sayılı TCK'nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
2)Sahte fatura düzenleme suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyizin incelemesinde;

Hükümden sonra 15.04.2022 tarihinde Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren, 7394 sayılı Kanun'un 4 ve 5. maddeleriyle değişik 213 sayılı Kanun'un 359. maddesinin 3, 4, 5 ve 6. fıkra hükümleri uyarınca 5237 sayılı TCK'nin 7/2. maddesi de gözetilerek öncelikle lehe Kanun'un tespit edilip uygulama yapılması ve her iki Kanunla ilgili uygulamanın gerekçeleriyle birlikte denetime olanak verecek şekilde ayrıntılı olarak kararda gösterilmesi suretiyle sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafisinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, sahte fatura düzenleme suçu yönünden diğer yönleri incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 02.11.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.