Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2022/2864 Esas 2022/3637 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Gaziantep 1. Asliye Ticaret Mahkemesi'nce verilen karara istinaf edilen dava, iki adet toplam 100.000 TL bedelli çekin üzerinin hatalı olarak \"iptal\" yazısı yazılmak suretiyle geçersiz hale gelmesi sebebiyle uğranılan zararın tahsili istemine ilişkindir. Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi, istinaf isteminin esastan reddine karar vermiş ve Yargıtay incelemesi yapılmak üzere davacı vekili tarafından istenilmiştir. Kararda, temyiz kesinlik sınırı altında kalan meblağın kesin nitelikte olduğu, ilk derece mahkemesi tarafından davanın reddine karar verildiği belirtilmiştir. Kanunlar açıklanarak, davacı vekilinin temyiz isteminin reddine karar verildiği ifade edilmiştir. Kararda bahsedilen kanun maddeleri şunlardır: 6100 sayılı HMK'nın 362/1-a. bendi, 366. maddesi ve 346/2. maddesi.

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 11. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Gaziantep 1. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 01.11.2019 tarih ve 2018/910 E- 2019/1414 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi'nce verilen 25.01.2022 tarih ve 2020/634 E- 2022/125 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Dava, iki adet toplam 100.000,00 TL bedelli çekin üzerinin hatalı olarak “iptal” yazısı yazılmak suretiyle geçersiz hale gelmesi sebebiyle uğranılan zararın tahsili istemine ilişkindir. Karar tarihi olan 25.01.2022 itibariyle Bölge Adliye Mahkemesi temyiz kesinlik sınırı 107.090,00 TL olup bu meblağın altında kalan hükümlerin 6100 sayılı HMK’nın 362/1-a. bendi uyarınca kesin nitelikte olduğu, ilk derece mahkemesi tarafından davanın reddine karar verildiği, reddedilen meblağın temyiz kesinlik sınırı altında kaldığı anlaşılmaktadır. 6100 sayılı HMK’nın 366. maddesi delaletiyle kıyasen uygulanması gereken aynı Kanun’un 346/2. maddesi hükmü uyarınca, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesi’nce bir karar verilmesi gerekmekle birlikte, Yargıtay tarafından da bu yolda karar verilebileceğinden, davacı vekilinin temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin miktar yönünden REDDİNE, işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine gönderilmesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 09/05/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.