Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2021/13304 Esas 2022/19700 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık, resmi belgede sahtecilik ve bilişim sistemleri, banka veya kredi kurumlarının araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık suçlarından hüküm giymiştir. Ayrıca, sahte nüfus cüzdanı kullanarak kamu kurumunun aracı kılınması suretiyle dolandırıcılığa teşebbüs suçu da işlemiştir. Sanık hakkında tekerrüre esas alınan ilamın ise, uzlaşma kapsamına alınan tehdit suçuna ilişkin olduğu tespit edilmiştir. Kararda, hükümlerin kanuni takdir sınırları içerisinde uygulandığı ve yargılamanın hukuka uygun şekilde yapıldığı belirtilmiştir. Hükümler oybirliğiyle onanmıştır.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 158/1-d maddesi (Kamu kurumunun aracı kılınması suretiyle dolandırıcılık)
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi (Tekerrür)
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 253. maddesi (Uzlaştırma)
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 254. maddesi (Uzlaştırmanın Yürütülmesi)
- 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un 106/3. maddesi (Adli para cezasının ödenmemesi)
- 6545 sayılı Kanun'un 81. maddesi (Adli para cezasının infazı)

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Resmi belgede sahtecilik, bilişim sistemlerinin, banka veya kredi kurumlarının araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık
...



Sanığın eyleminin, aynı zamanda nüfus müdürlüğünün maddi varlığı olan sahte nüfus cüzdanı kullanmak suretiyle 5237 sayılı TCK’nin 158/1-d maddesinde düzenlenen kamu kurumunun aracı kılınması suretiyle dolandırıcılığa teşebbüs suçunu da oluşturduğu gözetilmeden yazılı şekilde uygulama yapılması, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış; sanık hakkında tekerrüre esas alınan ilamın TCK'nin 106/1. maddesinde düzenlenen tehdit suçuna ilişkin olduğu ve bu suçun 5271 sayılı CMK'nin 253. maddesinde 6763 sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonrası uzlaşma kapsamına alındığının anlaşılması karşısında, 6763 sayılı Kanun’un 35. maddesi ile değişik CMK'nin 254. maddesi uyarınca aynı Kanun'un 253. maddesinde belirtilen esas ve usûle göre uzlaştırma işlemlerinin yerine getirilip getirilmediği araştırıldıktan sonra sonucuna göre söz konusu ilam esas alınarak TCK'nin 58. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağı hususu ve 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile Dairemizce de benimsenen, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23.01.2018 tarihli, 2017/463 Esas ve 2018/20 Karar sayılı ve 23.01.2018 tarihli, 2015/962 Esas ve 2018/16 Karar sayılı ilamlarında da belirtildiği üzere; hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinde uygulanacak olan 5275 sayılı Kanun’un 106/3. maddesinde, 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanan 6545 sayılı Kanun'un 81. maddesiyle yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yargılamanın hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen hususların gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hukuka uygun yöntemlerle elde edilen delillerin değerlendirilerek fiillerin sanık tarafından işlendiğinin tespit edildiği, suç vasıflarının doğru biçimde belirlendiği, cezaların kanuni takdir sınırlarında uygulandığı tüm dosya kapsamından anlaşılmakla, sanığın temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden hükümlerin ONANMASINA, 28.11.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.