Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2022/3110 Esas 2022/4184 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Konya Bölge Adliye Mahkemesi 6. Hukuk Dairesi, Konya 3. Asliye Ticaret Mahkemesi'nin verdiği kararın davalı tarafından istinaf edilmesi üzerine verilen kararı, davacı vekilinin temyiz edilmesiyle ilgili yapılan dosya incelemesinde, 7251 sayılı Kanun'un 39. maddesi ile eklenen \"g\" bendine göre Bölge Adliye Mahkemesi'nin esası incelemeden kararı kaldırıp davanın yeniden görülmesi için dosyayı kararı veren mahkemeye gönderdiği kararların aleyhine temyiz kanun yoluna başvurulamayacağına dair kanun hükmüne uygun olarak, ek kararı kaldırmıştır. Bu nedenle, davacının temyiz istemi reddedilmiş ve ek kararın onanmasına karar verilmiştir. 7251 sayılı Kanun'un 39. maddesi, 6100 sayılı 362 maddesine eklenen \"g\" bendi, HMK'nın 353/1-a maddesi.

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 6. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Konya 3. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 10.07.2019 tarih ve 2018/627 E- 2019/426 K. sayılı kararın davalı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin kabulüne dair Konya Bölge Adliye Mahkemesi 6. Hukuk Dairesi'nce verilen 22.12.2021 tarih ve 2019/2203 E- 2021/2446 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine verilen dilekçesinin reddine dair 01.04.2022 tarihli ek kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
22/07/2020 tarihinde yürürlüğe giren 7251 sayılı Kanunun 39. maddesi ile 6100 sayılı 362 maddesine eklenen “g” bendi gereğince, HMK’nın 353/1-a maddesinde belirtilen Bölge Adliye Mahkemesi’nin esası incelemeden kararı kaldırıp davanın yeniden görülmesi için dosyayı kararı veren mahkemeye gönderdiği kararlar aleyhine temyiz kanun yoluna başvurulamaz. Bölge Adliye Mahkemesi'nin 01.04.2022 tarihli kararı anılan yasal düzenleme kapsamında kaldığından davacı vekilinin 01.04.2022 tarihli ek karara ilişkin temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin Bölge Adliye Mahkemesince verilen 01.04.2022 tarihli ek karara yönelik bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan ek kararın ONANMASINA, işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, davacıdan temyiz harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına mahal olmadığına, 30/05/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.