Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2022/3198 Esas 2022/4188 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Antalya 1. Asliye Ticaret Mahkemesi'nde görülen bir davada, 49.527 TL alacak için başlatılan icra takibine itirazın iptali talebiyle dava açılmıştır. Bu davada mahkeme davalı aleyhine karar vermiştir. Ancak, temyiz istemleri red edilmiştir çünkü hüküm temyiz kesinlik sınırı altında kalmaktadır. Kararda yer alan kanun maddeleri şu şekildedir: 6100 sayılı HMK'nın 362/1-a. bendi kesin hükümleri kapsadığı belirtilirken, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesi veya Yargıtay tarafından karar verilebileceği ifade edilerek, davalı vekilinin temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerektiği belirtilmiştir. Ayrıca, 6100 sayılı HMK'nın 366. maddesi kapsamında temyiz harcının ödenmesi durumunda temyiz eden davalıya iade edilebileceği vurgulanmıştır.

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 11. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Antalya 1. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 19.02.2020 tarih ve 2019/444 E- 2020/143 K. sayılı kararın taraf vekilleri tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf istemlerinin esastan reddine dair Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi'nce verilen 04.02.2022 tarih ve 2020/1453 E- 2022/156 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Dava, 49.527,00 TL alacak için başlatılan icra takibine itirazın iptali talebine ilişkindir. Karar tarihi olan 04.02.2022 itibariyle Bölge Adliye Mahkemesi temyiz kesinlik sınırı 107.090,00 TL olup bu meblağın altında kalan hükümlerin 6100 sayılı HMK'nın 362/1-a. bendi uyarınca kesin nitelikte olduğu, mahkemece davanın kabulüne karar verildiği, davalı aleyhine hükmedilen miktarın temyiz kesinlik sınırı altında kaldığı anlaşılmaktadır. 6100 sayılı HMK'nın 366. maddesi delaletiyle kıyasen uygulanması gereken aynı Kanunun 346/2. maddesi hükmü uyarınca, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince bir karar verilmesi gerekmekle birlikte, Yargıtay tarafından da bu yolda karar verilebileceğinden, davalı vekilinin temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz isteminin miktar yönünden REDDİNE, işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine gönderilmesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davalıya iadesine, 30/05/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.