Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2022/11644 Esas 2022/12364 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme, uyuşturucu madde bulundurma suçundan mahkumiyet kararı verilen bir davada, yapılan yargılama sonucunda Yargıtay'ın bozma kararı verdiği ve bu nedenle dosyanın incelenmeksizin iadesine karar verildiği belirtiliyor. Ancak, daha sonra dosyanın yeniden incelenip mahkumiyet kararının verildiği ve temyiz edildiği anlaşılıyor. Bu nedenle, dosyanın istinaf incelemesi için görevli ve yetkili Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine karar veriliyor.
Kanun maddeleri:
- 5271 sayılı CMK'nın 309. maddesinin 3. fıkrası
- 7165 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ve Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 9. maddesi
- 5271 sayılı CMK'nın 307/3. madde ve fıkrası
- 5271 sayılı CMK'nın 264/1. maddesi
- 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanunun 8/1. maddesi

Mahkeme : ELAZIĞ 2. Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
Her ne kadar "Sanık hakkında açılan kamu davası üzerine, ilk derece mahkemesince yapılan yargılama sonucunda Elazığ 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 30/10/2018 tarih, 2018/547 esas ve 2018/1416 karar sayılı kararı ile düşme kararı verildiği, kararın kanun yolundan geçmeden kesinleştiği, Elazığ Cumhuriyet Başsavcılığınca sözü edilen karara karşı kanun yararına bozma talep edildiği, Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğünce kararın bozulması talebiyle dosyanın Yargıtay'a gönderilmesi üzerine Yargıtay 10. Ceza Dairesinin 23/09/2019 tarih, 2019/2709 Esas ve 2019/5766 Karar sayılı ilamı ile 5271 sayılı CMK'nın 309. maddesinin 3. fıkrası gereğince kararın kanun yararına bozulmasına karar verildiği, mahkemece bozma ilamına uyulup yeniden yapılan yargılama sonucunda istinafa konu 24/09/2020 tarih ve 2019/1029 Esas, 2020/708 Karar sayılı karar ile sanığın mahkumiyetine kararı verildiği ve bu karara karşı istinaf başvurusunda bulunulduğu, 27/02/2019 tarihinde yürürlüğe giren 7165 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ve Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 9. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 307/3. madde ve fıkrasında yer alan "Yargıtay'dan verilen bozma kararına uyulması halinde İlk Derece Mahkemesi tarafından verilen karara karşı, istinaf ve temyiz sınırlarına bakılmaksızın sadece temyiz yasa yoluna başvurulabilir." biçimindeki yasal düzenlemenin Yargıtay tarafından verilen bozma kararının usul veya esastan olması ayrımını öngörmemesi ve anılan yasal düzenlemenin usul hükmü olması nedeniyle derhal uygulanmasının gerekmesi karşısında, kanun yolu başvurusuna konu olan hüküm, 07/11/2015 tarih 29525 sayılı Resmi Gazete ile 20/07/2016 tarihi olarak belirlenen Bölge Adliye Mahkemelerinin göreve başlama tarihinden sonra kurulmuş ise de, açıklanan buyurucu nitelikteki usul hükmünün içeriğine göre, Yargıtay'dan verilen bozma kararına uyularak kurulan ilk derece mahkemesinin hükmüne karşı istinaf ve temyiz sınırlarına bakılmaksızın sadece temyiz yasa yoluna başvurulabileceğinden ve 5271 sayılı CMK'nın 264/1. maddesi uyarınca kanun yolunun belirlenmesinde yanılma başvuranın hakkını ortadan kaldırmayacağından, kanun yolu başvuru dilekçesi ve dosyanın incelenmeksizin Yargıtay'a gönderilmek üzere ilk derece mahkemesine İADESİNE" şeklindeki gerekçe ile dosyanın Diyarbakır Bölge Adliye
Mahkemesi 10. Ceza Dairesi tarafından incelenmemesine karar verilmiş ise de; Elazığ 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 30/10/2018 tarih, 2018/547 esas ve 2018/1416 sayılı kararının, Dairemizin 23/09/2019 tarih, 2019/2709 esas ve 2019/5766 karar sayılı ilamı ile kanun yararına bozulması üzerine yapılan yargılama sonucunda sanığın, Elazığ 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 18/02/2020 tarih, 2019/1185 esas ve 2020/223 karar sayılı ilamı ile mahkûmiyetine karar verildiği, kararın temyiz edilmesi üzerine dosyanın Dairemizin 2020/17009 esasında kayıtlı olduğu, dolayısıyla yargılama konusu dosya ile ilgili kanun yararına bozma yoluna gidilmediği anlaşılmakla;
5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanunun 8/1. maddesinin, "Bölge adliye mahkemelerinin, 26/09/2004 tarihli ve 5235 sayılı Adlî Yargı İlk Derece Mahkemeleri ile Bölge Adliye Mahkemelerinin Kuruluş, Görev ve Yetkileri Hakkında Kanunun geçici 2. maddesi uyarınca Resmî Gazete'de ilân edilecek göreve başlama tarihinden önce verilen kararlar hakkında, kesinleşinceye kadar Ceza Muhakemeleri Usulü Kanununun 322. maddesinin dördüncü, beşinci ve altıncı fıkraları hariç olmak üzere, 305 ilâ 326. maddeleri uygulanır. (Ek cümle: 1/7/2016-6723/33 md.) Bu kararlara ilişkin dosyalar bölge adliye mahkemelerine gönderilemez." şeklindeki düzenleme karşısında; Yargıtay incelemesinden geçmeyen ve Bölge Adliye Mahkemelerinin göreve başlama tarihinden sonra 22/11/2018 tarihinde verilmiş olan kararın istinaf kanun yoluna tabi olduğu anlaşılmakla, istinaf incelemesinin yapılması için dosyanın görevli ve yetkili Bölge Adliye Mahkemesinin ilgili dairesine gönderilmek üzere incelenmeksizin İADESİNE, 28/11/2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.