Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/3946 Esas 2022/4734 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davacı vekili, davalı şirketin yurt dışında para topladığını ve müvekkilinin de para verdiğini ancak geri alamadığını iddia ederek alacak talep etmiştir. Bölge Adliye Mahkemesi esasen davayı reddetmiş, fakat temyiz incelemesi sonucunda karar bozulmuştur. Yasa değişikliği sonrası açılan dava ile ilgili karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir. Dosyadaki yazılara ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmaması sebebiyle davacı vekilinin tüm temyiz itirazları reddedilmiştir. Kararın HMK'nın 370/1 maddesi uyarınca onanmasına, işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine gönderilmesine, vekalet ücretinin davacıdan alınıp davalı şirkete verilmesine karar verilmiştir. Temyiz ilam harcı 21,40 TL olarak belirlenmiştir. Kanun maddeleri olarak 7194 sayılı Yasa’nın 41. maddesi ile 3332 sayılı Yasa’ya eklenen geçici 4. madde geçerlidir.

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 21. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 21. Hukuk Dairesi'nce bozmaya uyularak davanın kabulüne dair verilen 22.02.2021 tarih ve 2021/39 E. - 2021/256 K. sayılı kararın duruşmalı olarak Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, duruşma için belirlenen 13.06.2022 günü başkaca gelen olmadığı yoklama ile anlaşılıp hazır bulunan davacı vekili Av. ... ile davalı ...Ş. vekili Av. ... dinlenildikten sonra duruşmalı işlerin yoğunluğu ve süre darlığından ötürü işin incelenerek karara bağlanması ileriye bırakıldı. Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı şirketin yurt dışında birçok ülkede yatırılan paraların istenildiği her an geri çekilebileceği ve karşılığında yüksek oranda faiz verileceği vaadi ile para topladığını, müvekkilinin de davalı şirkete para verdiğini ancak verilen paranın bir türlü geri alınamadığını ileri sürerek müvekkilinin davalı şirkete ortak olmadığının tespiti ve alacak talep etmiştir.
Davalılar davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Bölge Adliye Mahkemesince esastan verilen karar temyiz incelemesi ile bozulmuş olup uyulan bozma ilamı sonrasında yapılan yargılamada, davanın 05.12.2019 tarihinde 7194 sayılı Yasa’nın 41. maddesiyle 3332 sayılı Yasa’ya eklenen geçici 4. maddesi kapsamında olduğu gerekçesiyle açılan dava ile ilgili karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, Bölge Adliye Mahkemesince HMK'nın 373/3. maddesi uyarınca uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, takdir olunan 3.815,00 TL duruşma vekalet ücretinin davacıdan alınıp davalı şirkete verilmesine,
aşağıda yazılı bakiye 21,40 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 13/06/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.