Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/710 Esas 2022/5083 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Dava, yetkili tek satıcılık sözleşmesinden kaynaklanan maddi ve manevi tazminat talebine ilişkin bir davaydı. Başvurulan kanun yoluna göre, Bölge Adliye Mahkemelerince verilen ve miktar veya değeri 40.000,00 TL'yi geçmeyen davalara ilişkin kararlara karşı temyiz kanun yoluna başvurulamayacağı hükme bağlanmıştır. Davacı 65.000,00 TL'lik talepte bulunduğu için temyiz sınırının altında kalmaktadır. Kararın temyizi reddedilmiştir ve dosya Bölge Adliye Mahkemesine gönderilecektir. Kanun Maddeleri: 6100 sayılı HMK’nın 362/1-a, 366. ve 372. maddeleri.

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 22. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Konya 1. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 24.10.2017 tarih ve 2014/462 E- 2017/982 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 22. Hukuk Dairesi'nce verilen 19.10.2020 tarih ve 2018/527 E- 2020/1238 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Dava, yetkili tek satıcılık sözleşmesinden kaynaklanan maddi ve manevi tazminat talebine ilişkindir. 6100 sayılı HMK’nın “Temyiz Edilemeyen Kararlar” başlığını taşıyan 362/1-a maddesiyle, Bölge Adliye Mahkemelerince verilen ve miktar veya değeri 40.000,00 TL’yi geçmeyen davalara ilişkin olarak verilen kararlara karşı temyiz kanun yoluna başvurulamayacağı hüküm altına alınmıştır. Bu miktar, karar tarihi olan 19.10.2020 tarihi itibariyle toplam 72.080,00 TL’dir. Davacı davasını 19.10.2017 tarihinde ıslah ederek toplam talebini 65.000,00 TL’ye çıkartmış, mahkemece davanın reddine karar verilmiştir. Taraflarca temyize konu edilen toplam miktarın 65.000,00 TL olduğu nazara alınarak anılan miktarın yukarıda yazılı madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kaldığı anlaşılmaktadır. 6100 sayılı HMK'nın 366. maddesi delaletiyle kıyasen uygulanması gereken aynı Kanunun 346/2. maddesi hükmü uyarınca, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince bir karar verilmesi gerekmekle birlikte, Yargıtay tarafından da bu yolda karar verilebileceğinden, davalı vekilinin davaya ilişkin karara yönelik temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle taraf vekillerinin temyiz isteminin miktar yönünden REDDİNE, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, ödedikleri peşin temyiz harcının istekleri halinde temyiz eden taraflara iadesine, 20/06/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.