Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2022/3792 Esas 2022/4989 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davalı tarafın icra takibine karşı yaptığı itirazın kısmen kabul edilmesi sonucu verilen kararın temyiz istemi reddedildi. Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen ve 40.000 TL'yi geçmeyen miktarlardaki davalara ilişkin kararlara karşı temyiz hakkı bulunmayan 362/1-a maddesi gereği, temyiz istemi reddedildi. Kesin kararların temyiz istemleri için Bölge Adliye Mahkemesi tarafından karar verilmesi gerektiği, ancak Yargıtay kararının da geçerli olabileceği belirtildi. Kanun maddeleri ise şöyle: 6100 sayılı HMK’nın “Temyiz Edilemeyen Kararlar” başlığını taşıyan 362/1-a maddesi, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilecek kararlar için 366. maddesi, ve kıyasen uygulanması gereken 346/2. madde.

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 21. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara 18. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 03.10.2019 tarih ve 2019/167 E. - 2019/471 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin kabulüne dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 21. Hukuk Dairesi'nce verilen 09.12.2021 tarih ve 2019/1875 E. - 2021/1499 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Dava, temlik sözleşmesinden kaynaklanan toplam 5.992,00 Euro (dava tarihindeki değeri 21.016,34 TL) alacağın tahsili için başlatılan icra takibine vaki itirazın iptali istemine ilişkindir. Mahkemece davanın reddine karar verilmiş, davacı vekilinin istinaf talebi üzerine istinaf mahkemesince yeniden hüküm kurularak davanın kısmen kabulü ile 5.756,16 Euro üzerinden itirazın iptaline karar verilmiştir.6100 sayılı HMK’nın “Temyiz Edilemeyen Kararlar” başlığını taşıyan 362/1-a maddesiyle, Bölge Adliye Mahkemelerince verilen ve miktar veya değeri 40.000,00 TL’yi geçmeyen davalara ilişkin olarak verilen kararlara karşı temyiz kanun yoluna başvurulamayacağı hüküm altına alınmıştır. Bu miktar, karar tarihi olan 09/12/2021 tarihi itibariyle 78.630,00 TL’dir. Davalı vekili tarafından kabul edilen miktar yönünden temyize gelmekle anılan miktarın yukarıda yazılı madde hükmüne göre temyiz kesinlik sınırının altında kaldığı anlaşılmaktadır. 6100 sayılı HMK'nın 366. maddesi delaletiyle kıyasen uygulanması gereken aynı Kanun'un 346/2. maddesi hükmü uyarınca, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince bir karar verilmesi gerekmekle birlikte, Yargıtay tarafından da bu yolda karar verilebileceğinden, davalı vekilinin davaya ilişkin karara yönelik temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz isteminin miktar yönünden REDDİNE, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davalıya iadesine, 20/06/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.