Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2022/7796 Esas 2022/8845 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık, basit kasten yaralamaya teşebbüs suçundan 1.100 TL adli para cezasına çarptırıldı. Temyiz istemi reddedildi ve karar kesinleşti. 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. madde nedeniyle temyiz mümkün değildir. Kanun maddeleri: TCK'nin 86/2, 35/2, 29/1, 62/1 ve 52/2-4 maddeleri; 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi; 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesi; 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'un geçici 2. maddesi.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
ASIL KARAR TARİHİ : 19/07/2012
EK KARAR TARİHİ : 15/04/2013
SUÇ : Basit kasten yaralamaya teşebbüs
HÜKÜMLER :1)Sanığın, katılan ...’e yönelik basit kasten yaralamaya teşebbüs suçundan, TCK’nin 86/2, 35/2, 29/1, 62/1 ve 52/2-4 maddeleri uyarınca 1.100 TL adli para cezası ile mahkumiyetine dair kararı,
2)Mahkemenin 15/04/2013 tarihli “Temyiz isteminin reddine dair” ek kararı

TÜRK MİLLETİ ADINA

Mahalli mahkemece verilen hükümler sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanık hakkında tayin olunan cezanın, karar tarihindeki miktar ve türü itibariyle hüküm, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. madde uyarınca kesin nitelikte olup temyizinin mümkün olmadığı, bu nedenle temyiz isteminin reddine ilişkin 15/04/2013 tarihli ek kararda usul ve kanuna aykırı bir yön bulunmadığından sanık müdafiinin bu karara yönelik temyiz sebeplerinin reddine ve redde ilişkin ek kararın ONANMASINA, 14.11.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.