Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/2549 Esas 2022/5443 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davalı şirketin yurt dışında birçok ülkede yatırılan paraların geri çekilebileceği ve yüksek faiz verileceği garantisi ile müvekkilinden para aldığı ancak geri ödeme yapmadığı gerekçesiyle başlatılan davada ilk derece mahkemesi dava şartı yokluğu nedeniyle davanın usulden reddine karar verdi. Ancak yapılan istinaf başvurusu sonucu Bölge Adliye Mahkemesince davalı şirkete yönelik dava hakkında kesin hüküm bulunduğundan dava şartı yokluğu nedeniyle davanın usulden reddine, davalı aleyhine açılan dava hakkında karar verilmesine yer olmadığına karar verildi. Temyiz istemine karar veren Yargıtay ise Bölge Adliye Mahkemesinin verdiği kararın usul ve yasaya uygun olduğuna hükmetti. Kanun maddeleri ise şöyledir: HMK'nın 355 vd. maddeleri, 369/1. ve 371. maddeleri, 370/1. maddesi ve 372. maddesi.

MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 21. HUKUK DAİRESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Konya 2. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 04.05.2018 tarih ve 2014/146 E- 2018/282 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin kısmen kabulüne dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 21. Hukuk Dairesi'nce verilen 29.12.2020 tarih ve 2018/1334 E- 2020/1583 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı şirketin yurt dışında birçok ülkede yatırılan paraların istenildiği her an geri çekilebileceği ve karşılığında yüksek oranda faiz verileceği garantisi ile müvekkilinin davalı tarafa para verdiğini, ancak ödenen paranın bir türlü geri alınamadığını ileri sürerek, taraflar arasında geçerli bir ortaklık ilişkisi bulunmadığının tespitine ve ödenen paranın davalılardan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı şirket vekili, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, dava hakkında kesin hüküm bulunduğundan dava şartı yokluğu nedeniyle davanın usulden reddine karar verilmiştir.
Bu karara karşı, davacı vekili istinaf başvurusunda bulunmuştur.
Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 21. Hukuk Dairesi’nce, yabancı mahkeme kararına konu davada, davalı ...’ın taraf olmadığı gerekçesiyle ilk derece mahkemesi kararı kaldırılarak, davalı şirkete yönelik dava hakkında kesin hüküm bulunduğundan dava şartı yokluğu nedeniyle davanın usulden reddine, davalı ... aleyhine açılan dava hakkında 7194 sayılı Yasa’nın 41. maddesi kapsamında karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
İlk Derece Mahkemesince verilen karara yönelik olarak yapılan istinaf başvurusu üzerine HMK'nın 355 vd. maddeleri kapsamında yöntemince yapılan inceleme sonucunda Bölge Adliye Mahkemesince esastan verilen nihai kararda, dosya kapsamına göre saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kurallarına aykırı bir yön olmadığı gibi HMK'nın 369/1. ve 371. maddelerinin uygulanmasını gerektirici nedenlerin de bulunmamasına göre usul ve yasaya uygun Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 21,40 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 05/09/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.