Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/7488 Esas 2022/5439 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Konya 2. Asliye Ticaret Mahkemesi tarafından verilen bir davada, davacı vekili davalı şirketin kendisinden usulsüz para aldığını ve geri ödenmediğini ileri sürerek, 7.500 TL'nin tahsil edilmesini istemişti. Davalılar ise davayı reddetmişlerdir. Daire bozma ilamına uyarak yapılan yargılama sonucunda, davalı şirket hakkında karar verilmesine yer olmadığına, diğer davalılar yönünden de yeniden karar verilmesine yer olmadığına, ıslahla arttırılan kısım için dava şartı yokluğundan usulden reddine karar verilmiştir. Temyiz itirazları reddedilmiş ve hüküm onanmıştır. Kanun maddeleri 7194 sayılı Kanun'un 41. maddesi ve davayı reddetme kararlarının kesinleştiği tarihlerdir.

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Konya 2. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 29.06.2020 tarih ve 2020/249 E. - 2020/260 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili ile davalı şirket ve davalı ... vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçelerinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı şirket temsilcileri tarafından parasını her istediği an geri alabileceği ve yüksek oranda kâr verileceği taahhüdü ile dini duyguları sömürülerek müvekkilinden usulsüz olarak para alındığını ve bu paranın iade edilmediğini ileri sürerek, asıl davada şimdilik 7.500,00 TL’nin davalılardan tahsiline karar verilmesini istemiş ve ıslah dilekçesiyle talebini yükseltmiş, birleşen davada ise, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak üzere 43.117,00 TL’nin davalılardan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalılar vekili, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece Dairemiz bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucunda, asıl davada davalı şirkete yönelik dava hakkında 7194 sayılı Kanun'un 41. maddesi kapsamında karar verilmesine yer olmadığına, davalı Haşim Bayram yönünden 04/06/2010 tarih 2009/227 Esas 2010/163 Karar sayılı kararın kesinleştiği gerekçesiyle yeniden karar verilmesine yer olmadığına, davalı ... yönünden 20/01/2016 tarih 2011/281 Esas 2016/46 Karar sayılı kararın kesinleştiği gerekçesiyle yeniden karar verilmesine yer olmadığına, ıslahla arttırılan kısma ilişkin davanın bozmadan sonra ıslah mümkün olmadığından dava şartı yokluğundan usulden reddine, birleşen davanın derdestlik nedeniyle dava şartı yokluğundan usulden reddine ilişkin kararın kesinleştiği gerekçesiyle yeniden karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili ile davalı şirket ve davalı ... vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekili, davalı şirket ve davalı ... vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekili, davalı şirket ve davalı ... vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 26,30 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, aşağıda yazılı bakiye 26,30 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalılar şirket ve ...'den alınmasına, 05/09/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.