Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2022/4539 Esas 2022/5622 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davalıya ait bir dükkanın satışında, tapu devrinde 55.000 TL ödenmiş olup, kalan 5.000 TL ödeme yapılmamıştır. Davacı, ödenmeyen 5.000 TL için takip başlatmış ve davalı da itiraz etmiştir. Mahkeme, alım satım sözleşmesinde yer alan karara göre davalının 5.000 TL'yi ödemediğini tespit ederek davanın kabulüne karar vermiştir. Yargıtay 19. Hukuk Dairesi, kararı bozmuş, ancak Hukuk Genel Kurulu direnme kararı yerinde görerek aleyhine olan davalı vekilinin temyiz itirazlarını reddetmiştir. Kararın açıklandığı tarihte ise 243,55 TL temyiz ilam harcı davalıdan tahsil edilmesi gerektiği belirtilmiştir.
Kanun Maddeleri: ICRA VE İFLAS KANUNU MADDE 94, TÜRK BORÇLAR KANUNU MADDE 192

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki dava sonucu mahkemece verilen 01.03.2016 gün ve 2015/295 E. - 2016/177 K. sayılı hükmün (Kapatılan) Yargıtay 19. Hukuk Dairesi'nce 18.10.2017 gün ve 2016/12279 E.-2017/7053 K. sayılı ilamla bozulması üzerine yukarıda tarih ve sayısı belirtilen direnme kararı davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, HGK'nın 2019/19-11-369 Esas 2022/427 Karar sayı ve 30.03.2022 tarihli kararı ile direnme kararı yerinde görülerek davalı tarafın işin esasına yönelik temyiz itirazları incelenmek üzere dosya Dairemize gönderilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili ile davalı arasında 18.11.2013 tarihli gayrimenkul alım-satım sözleşmesi imzalandığını, sözleşmede belirtilen dükkanın 60.000.- TL'ye davalıya satıldığını, 55.000,00 TL'nin tapu devrinde, kalan 5.000,00 TL'nin ise tapudaki satıştan sonra ödeneceğinin kararlaştırıldığını, davalının sözleşmede belirtilen 5.000.- TL'yi ödememesi üzerine tahsili için başlattıkları takibe davalının itiraz ettiğini ileri sürerek, itirazın iptaline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, müvekkilinin davacıya borcunun bulunmadığını, taşınmaz alım satım sözleşmesinin resmi şekle bağlı olmasına rağmen adi yazılı şekilde yapılması sebebiyle geçerli olmadığını ve bu yüzden müvekkilinden herhangi bir hak talep edilmeyeceğini savunarak, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, taraflar arasında 18/11/2013 tarihli alım satım sözleşmesi akdedildiği, sözleşme gereğince dükkanın davalıya 60.000.- TL'ye satıldığı, 55.000.- TL'sinin tapu devrinde, kalan 5.000.- TL'nin dükkanın satışından sonra ödeneceğinin kararlaştırıldığı, davalının 5.000.- TL'yi ödendiğine dair herhangi bir savunmada bulunmadığı, tanık beyanlarının da sözleşme içeriğini doğrular mahiyette olduğu gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Kararın, davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine Yargıtay (Kapatılan) 19. Hukuk Dairesi'nin 18/10/2017 gün ve 2016/12279 E. - 2017/7053 K. sayılı ilamında belirtilen gerekçelerle karar bozulmuş, mahkemece eski kararda direnilmesi üzerine davalı vekili direnme kararını temyiz etmiş ve Hukuk Genel Kurulunca direnme kararı yerinde görülerek davalı vekilinin icra inkar tazminatına ilişkin temyiz itirazları incelenmek üzere dosya Dairemize gönderilmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 243,55 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 08/09/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.