Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/1093 Esas 2022/6007 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

İstanbul Anadolu 9. Asliye Ticaret Mahkemesi'nde görülen bir davada verilen karar istinaf edilmiştir. İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 12. Hukuk Dairesi, istinaf isteminin kabul edilmesine karar vermiş ancak davalı vekili Yargıtay'a temyiz isteminde bulunmuştur. Ancak dava değeri 10.000 TL olduğu için temyiz sınırının altında kalmıştır. HMK'nın 362/1-a maddesi uyarınca, miktar veya değeri 40.000,00 TL'yi geçmeyen davalara ilişkin verilen kararlara karşı temyiz yoluna başvurulamaz. HMK'nın 346/2. maddesi delaletiyle kıyasen uygulanması gereken aynı kanunun 366. maddesi hükmü uyarınca, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince bir karar verilmesi gerekmekle birlikte, Yargıtay da bu yönde karar verilebilir. Bu nedenle, kararın reddine karar verilmiştir. Kanun maddeleri ise şu şekildedir: HMK'nın 6763 sayılı Kanunun 42. maddesi ile değişik 362/1-a maddesi, HMK'nın Ek 1. maddesi, HMK'nın 346/2. maddesi, HMK'nın 366. maddesi.

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 12. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada İstanbul Anadolu 9. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 06.03.2018 tarih ve 2016/55 E- 2018/231 K. sayılı kararın davalı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin kabulüne dair İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 12. Hukuk Dairesi'nce verilen 13/10/2020 tarih ve 2018/1930 E- 2020/984 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
HMK'nın 6763 sayılı Kanunun 42. maddesi ile değişik 362/1-a maddesi hükmüne göre, Bölge Adliye Mahkemelerinin miktar veya değeri 40.000,00 TL'yi geçmeyen davalara ilişkin verdiği kararlar aleyhine temyiz yoluna başvurulamaz. Bu miktar, HMK'nın Ek 1. maddesi uyarınca, Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm tarihi itibariyle 72.070.- TL'dir. Dava değeri 10.000.-TL olup yukarıda anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kaldığı anlaşılmaktadır. HMK'nın 366. maddesi delaletiyle kıyasen uygulanması gereken aynı kanunun 346/2. maddesi hükmü uyarınca, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince bir karar verilmesi gerekmekle birlikte, Yargıtay tarafından da bu yolda karar verilebileceğinden, davalı vekilinin kesin olan karara yönelik temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle İstanbul Bölge Adliye Mahkemesince verilen hükme yönelik TEMYİZ İSTEMİNİN REDDİNE, işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davalıya iadesine, 19/09/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.