Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2022/5392 Esas 2022/5981 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 21. Hukuk Dairesi, bir hesapta yetkisiz kişi tarafından para çekilmesi sebebiyle açılan davada, davanın reddine karar verilmesi nedeniyle maddi ve manevi tazminat taleplerinin temyiz kesinlik sınırı altında kaldığına karar verdi. Temyiz istemi reddedilerek kararın İlk Derece Mahkemesine gönderilmesine karar verildi. Kararın dayandığı kanun maddeleri, kesin kararların temyizi konusunda Bölge Adliye Mahkemesinin karar vermesi gerektiği ve bu konuda Yargıtay'ın da karar verebileceği hükümlerini içeriyor. Kanun maddeleri 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 346/2 ve 366. maddeleridir.

MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 21. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 12. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 03.12.2019 tarih ve 2017/530 E- 2019/1243 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 21. Hukuk Dairesi'nce verilen 17.05.2022 tarih ve 2020/647 E- 2022/621 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Dava, yetkisiz kişi tarafından hesaptan para çekilmesi sebebiyle fazlaya dair haklar saklı kalmak kaydı ile 22.090,00 TL maddi ve 5.000,00 TL manevi tazminat istemine ilişkindir. Karar tarihi olan 17.05.2022 itibariyle Bölge Adliye Mahkemesi temyiz kesinlik sınırı 107.090,00 TL olup bu meblağın altında kalan hükümlerin 6100 sayılı HMK'nın 362/1-a. bendi uyarınca kesin nitelikte olduğu, mahkemece davanın reddine karar verildiği, her ne kadar davacı tarafından maddi tazminat ile ilgili fazlaya dair haklar saklı tutulmuş ise de davacının dava açarken dilekçesi ekinde sunduğu bilirkişi raporunda da hesabından bilgisi dışında çekilen meblağın 22.090,00 TL olarak tespit edildiği, davacı vekilince ayrıca bu meblağın ve temyiz kesinlik sınırının üzerinde bir alacak beyan edilmediği gibi, bu konuda bir belge de dosyaya ibraz edilmediği, bu hali ile davacı taraf için maddi ve manevi tazminat olarak reddedilen toplam 27.090,00 TL’nin temyiz kesinlik sınırı altında kaldığı anlaşılmaktadır. 6100 sayılı HMK'nın 366. maddesi delaletiyle kıyasen uygulanması gereken aynı Kanun'un 346/2. maddesi hükmü uyarınca, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince bir karar verilmesi gerekmekle birlikte, Yargıtay tarafından da bu yolda karar verilebileceğinden, davacı vekilinin temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin miktar yönünden REDDİNE, işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine gönderilmesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 19/09/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.