Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2022/5813 Esas 2022/6511 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Ankara 1. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi'nde görülen bir dava sonucunda, eser sahibi haklarına tecavüz davası kısmen kabul edilmiş ve davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsil edilmesi gereken tazminat miktarı belirlenmiştir. Ancak, davacı tarafın istinaf başvurusunun reddedilmesi sonrasında, tazminat miktarı üzerine yapılan temyiz başvurusu da Bölge Adliye Mahkemesi tarafından reddedilmiştir. 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 346/2. ve 366. maddelerine göre, karara verilen temyiz isteminin reddine karar verilmiş ve dava dosyası ilk derece mahkemesine gönderilmiştir. Kararda; FSEK'in 70/II. maddesi uyarınca ıslah edilen hali ile tazminat istemleri ile davalıların tecavüzünün men ve ref’i gibi hükümlerin yer aldığı belirtilmiştir. Ayrıca, kararın verildiği tarihte Bölge Adliye Mahkemesi temyiz kesinlik sınırının 107.090,00 TL olduğu da vurgulanmıştır.

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara 1. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 04.02.2020 tarih ve 2014/362 E. - 2020/24 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi’nce verilen 02.06.2022 tarih ve 2020/1719 E. - 2022/740 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Dava, eser sahipliğinden kaynaklanan haklara tecavüzün ref’i, sonuçlarının ortadan kaldırılması ve FSEK'in 70/II. maddesi uyarınca ıslah edilmiş hali ile 28.971,25 TL tazminat istemlerine ilişkindir. Karar tarihi olan 02.06.2022 itibariyle Bölge Adliye Mahkemesi temyiz kesinlik sınırı 107.090,00 TL olup bu meblağın altında kalan hükümlerin 6100 sayılı HMK'nın 362/1-a. bendi uyarınca kesin nitelikte olduğu, mahkemece davanın kısmen kabulü ile 4.744,52 TL maddi tazminatın dava tarihinden itibaren değişir oranlarda avans faizi ile birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsili ile davacıya verilmesine, fazlaya ilişkin tazminat talebinin reddine, davalıların tecavüzünün men ve ref’ine, davalı yayınevi tarafından basılan ve çoğaltılan kitabın üretiminin durdurulmasına, toplanmasına karar verildiği, davacı taraf için reddedilen maddi tazminat tutarının 24.226,73 TL’nin temyiz kesinlik sınırı altında kaldığı, dosyada bilirkişi raporları ile belirlenen en yüksek tazminat tutarının 33.862,50 TL olduğu ve davacının bu tazminat tutarı üzerinden karar verilmesini kabul ettiğini dosyaya beyan ettiği, ayrıca davacının temyiz talebinin hükmedilen maddi tazminat miktarına ilişkin olduğu anlaşılmaktadır. 6100 sayılı HMK'nın 366. maddesi delaletiyle kıyasen uygulanması gereken aynı Kanunun 346/2. maddesi hükmü uyarınca, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince bir karar verilmesi gerekmekle birlikte, Yargıtay tarafından da bu yolda karar verilebileceğinden, davacı vekilinin temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin miktar yönünden REDDİNE, işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine gönderilmesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 03/10/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.