Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2022/4149 Esas 2022/6710 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davacı, davalı şirkette çalışırken bir buluş yapmış ve davalı şirket bu buluşa ait patent başvurusunda bulunmuştur. Davacı patent isteme hakkının kendisine ait olduğunu iddia ederek davalı şirketi dava etmiştir. Mahkeme davacının buluşa ne tür bir katkı sağladığının somut olarak ortaya konulamadığını ve buluşun hizmet buluşu olduğunu tespit etmiştir. Patent isteme hakkının davalı şirkete ait olduğu ve davacının patent isteme hakkı bulunmadığına karar vermiştir. Davalı vekili karar düzeltme isteminde bulunmuş ancak isteği reddedilmiştir. Kanun maddeleri ise şu şekildedir: HUMK 440. madde ve HUMK 442. madde. HUMK 442/3. madde uyarınca takdiren 709,50 TL para cezası karar düzeltilmesini isteyen davalıdan alınarak Hazine’ye gelir kaydedilmesine karar verilmiştir.

MAHKEMESİ : İSTANBUL 2. FİKRÎ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada İstanbul 2. Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi'nce verilen 13.02.2020 gün ve 2017/626 - 2020/105 sayılı kararı bozan Daire'nin 11.01.2022 gün ve 2020/7157 - 2022/116 sayılı kararı aleyhinde davalı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği de anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı vekili, davacının 1991 yılından beri üretim yapılamayan Çayırhan Glauberit maden yataklarını işletmeye almak üzere davalı şirket tarafından işe alındığını ve "Çayırhan Proje Başkanlığı ve Genel Müdür Yardımcılığı" statüsü ile 1 Mayıs 2007 ile 31 Aralık 2010 tarihleri arasında görev yaptığını, bu süre içerisinde projenin argesini bitirip dava konusu patente konu buluşu yaptığını, ancak davacıya ait bu teknik buluş için davalının 20.07.2009 tarihinde TR 2009/05612 nolu patent başvurusunda bulunduğunu ve buluş sahibi olarak ...nın gösterildiğinin öğrenildiğini, keşide edilen ihtarnamelere olumsuz cevap verildiğini, 551 sayılı KHK’nın 11. maddesi uyarınca patent isteme hakkının davacıya ait olduğunu iddia ederek TR 2009/05612 sayılı patent başvurusunda buluş sahibinin ... olmadığının ve gerçek buluş sahibinin davacı olduğunun tespitine, ayrıca davacının patent isteme hakkının gasp edildiğinin tespitine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davacının davalı şirkette iş sözleşmesi ile çalıştığını, dava konusu patente konu buluşun ...’ya ait olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucunda, davacının davalı ile "Çayırhan Proje Başkanlığı ve Genel Müdür Yardımcısı" statüsü ile 30.04.2007'de imzaladığı mesul müdürlük sözleşmesi kapsamında 01.05.2007 ile 31.12.2010 tarihleri arasında davalı bünyesinde çalıştığı, 551 sayılı KHK anlamında işçi olarak telakki edilmesi gerektiği, Çayırhan işletmesinin, yeraltı solüsyon madenciliğine dayalı kurulan rafine sodyum sülfat tesisi olduğu, davaya konu buluşun da sodyum sülfat içeren madenlerden galeri tip çözelti madenciliği ile sodyum sülfat çözeltisi üretimi ile ilgili olduğu dikkate alındığında buluşun hizmet buluşu olduğu, davacının davalı firmanın çalışanı olduğu ve buluşun hizmet buluşu olduğu tespit edildiğinden, patent isteme hakkının davalı firmaya ait olduğu, bu kapsamda, davacının patent isteme hakkı bulunmadığı gibi patent hakkının gaspının da söz konusu olmadığı, her ne kadar davacı buluş sahibi olduğunu iddia etmişse de ilgili mevzuat ve buluşa ilişkin teknik değerlendirmeler göz önünde bulundurulduğunda, davacının buluşa ne tür katkı sağladığının somut olarak ortaya konulamadığı gibi sözleşme gereği yükümlü olduğu raporlama ya da teklif mahiyetindeki sunumların buluşa katkı olarak kabul olunamayacağı, proje yöneticisi ya da amiri pozisyonundaki davacının sözleşmesel yükümlülüklerini aşan bir katkısının da ispatlanamadığı, raporlarda yer alan aksi yöndeki yoruma dayalı değerlendirmelerin hükme esas alınamayacağı, ispat yükünün davacıda olduğu, 12.12.2019 tarihli celsede davacı vekilinin tanık dinletme taleplerinden vazgeçtiği gerekçesiyle davanın reddine dair verilen hükmün davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine Dairemizce bozulmasına karar verilmiştir.
Bu kez, davalı vekili karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin HUMK 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin karar düzeltme isteğinin HUMK 442. maddesi gereğince REDDİNE, alınması gereken 168,30 TL karar düzeltme harcı peşin ödenmiş olduğundan yeniden alınmasına yer olmadığına, 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK 442/3. maddesi hükmü uyarınca, takdiren 709,50 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyen davalıdan alınarak Hazine’ye gelir kaydedilmesine, 06/10/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.