Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2022/5999 Esas 2022/6782 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davanın konusu, 100.000 TL bedelli borçlu bulunulmadığının tespiti talebidir. Mahkeme, davanın reddine karar vermiştir. Davacı vekili tarafından istinaf edilen kararın esastan reddine dair Bölge Adliye Mahkemesince verilen karar istinaf sınırının altında kalmıştır. Kanunlar açısından ise, 6100 sayılı HMK'nın 362/1-a maddesi gereği miktar veya değeri 40.000 TL'yi geçmeyen davalarda temyiz kanun yoluna başvurulamayacağı hüküm altına alınmıştır. Bu nedenle, kesin olan karara yönelik temyiz istemi reddedilmiş ve dava dosyası İlk Derece Mahkemesine gönderilmiştir. Kanunlar konusunda detay verecek olursak, HMK'nın 366. maddesi delaletiyle kıyasen uygulanması gereken aynı kanunun 346/2. maddesi hükmü uyarınca, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince bir karar verilmesi gerekmekle birlikte, Yargıtay tarafından da bu yönde karar verilebileceği belirtilmiştir.

MAHKEMESİ : KAYSERİ BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 6. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Kayseri 2. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 08.04.2022 tarih ve 2020/599 E. - 2022/290 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Kayseri Bölge Adliye Mahkemesi 6. Hukuk Dairesi’nce verilen 09.06.2022 tarih ve 2022/1387 E. - 2022/1391 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Dava; 100.000,00 TL bedelli bono nedeniyle borçlu bulunulmadığının tespiti istemine ilişkindir.Mahkemece davanın reddine karar verilmiştir.6100 sayılı HMK’nın “Temyiz Edilemeyen Kararlar” başlığını taşıyan 362/1-a maddesiyle, Bölge Adliye Mahkemelerince verilen ve miktar veya değeri 40.000,00 TL’yi geçmeyen davalara ilişkin olarak verilen kararlara karşı temyiz kanun yoluna başvurulamayacağı hüküm altına alınmıştır. Bu miktar, karar tarihi olan 25/05/2022 tarihi itibariyle 107.090,00 TL’dir. Dava değeri 100.000,00 TL olup yukarıda anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kaldığı anlaşılmaktadır. HMK'nın 366. maddesi delaletiyle kıyasen uygulanması gereken aynı kanunun 346/2. maddesi hükmü uyarınca, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince bir karar verilmesi gerekmekle birlikte, Yargıtay tarafından da bu yolda karar verilebileceğinden, davacı vekilinin kesin olan karara yönelik temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz isteminin miktar yönünden REDDİNE, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine gönderilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 10/10/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi