MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine;
Ancak;
1-) Sanığın iş yerinde yapılan arama sonucunda ele geçen suça konu plakaların ve bu sırada üzerinde yapılan aramada ele geçen suça konu sürücü belgesinin sahte olduğunun tespiti üzerine sanık hakkında resmi belgede sahtecilik suçundan yapılan yargılamada; mahkemece sanık hakkında iki ayrı resmi belgede sahtecilik suçunun oluştuğunun ve sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nun 43. maddesinin uygulanması gerektiğine karar verildiği, bu karara yönelik Yargıtay 11. Ceza Dairesinin yapmış olduğu temyiz incelemesi sonucu vermiş olduğu 02.10.2012 tarihli 2010/44 Esas sayılı bozma kararıyla, somut olayda iki ayrı suç oluşmayacağı ve zincirleme suç hükümlerinin uygulanamayacağının belirtilmesine rağmen; mahkemece iki suç oluşmayacağı kısmına uyduğunu zincirleme suç oluşmayacağı kısmına ise uymadığını belirtip direnerek sanığa tayin olunan hapis cezasında TCK’nun 43. maddesine dayanarak yazılı şekilde artırım yapılmış ise de; yeni hükümde önceki gerekçeli karardaki gerekçeden farklı olarak yeni gerekçe belirtildiği, bu nedenle yeni karar niteliğinde olduğu, Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 08.06.2010 gün ve 98/143 sayılı ve Dairemizin benzer bir çok kararında açıklandığı üzere, 5237 sayılı TCK’nun 43. maddesinin uygulanabilmesi için “bir suç işleme kararının icrası kapsamında, değişik zamanlarda bir kişiye karşı aynı suçun birden fazla işlenmesi” gerektiği, sanığın işyerinde ele geçirilen plakaların ve sürücü belgesinin farklı zamanlarda düzenlendiğine dair bir delil bulunmadığı ve bu nedenle zincirleme suç hükümlerinin uygulanamayacağı sahte belge sayısının fazlalığının 5237 sayılı TCK"nun 61. maddesi uyarınca temel cezanın belirlenmesi sırasında nazara alınabileceği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması,
2-) T.C. Anayasa Mahkemesi"nin, TCK’nın 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olmasından kaynaklanan zorunluluk,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nun 321. maddesi uyarınca isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 26.12.2016 gününde oybirliği ile karar verildi.