Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2021/8753 Esas 2022/5514 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : İstanbul 6. Asliye Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hüküm, süresi içinde davacı vekili tarafından istinaf edilmiş, istinaf isteminin esastan reddine karar verilmiş, yine davacı vekili tarafından bu kararın temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
K A R A R
Davacı vekili, 18.11.2016 günü sürücü ... idaresindeki davalı ... şirketinin zorunlu mali mesuliyet sigortası ile sigortaladığı aracın yaya olan müvekkiline çarparak yaralanmasına neden olduğunu belirterek, 36.000 TL sürekli 4.201,48 TL geçici iş göremezlik tazminatının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, haksız açılan davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
İlk derece mahkemesince, davacının yaralanması ile neticelenen dava konusu olayda ... plakalı otomobil sürücüsü ...' ün % 100(yüzde yüz) oranında asli derecede kusurlu olduğu, davacı mağdur yaya ...' nin kendi yaralanması ile neticelenen dava konusu olayda kusursuz olduğu, kaza nedeniyle davacının sürekli maluliyetinin oluşmadığı, geçici iş göremezlik süresinin olay tarihinden itibaren 3(üç) ay olduğu, bu hususun kaza tarihinde yürürlükte bulunan 30.03.2013 tarih ve 28603 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan Özürlülük Ölçütü, Sınıflaması ve Özürlülere Verilecek Sağlık Kurulu Raporları Hakkında Yönetmelik kapsamında tanzim edilen Adli Tıp Kurumu ile sabit olduğu, davacının talep edebileceği geçici iş göremezlik zararının bilimsel verilere dayalı, teknik açıdan yeterli ve denetime açık aktüeryal hesap raporuna göre 4.201,48-TL olduğu, davalının bu zarardan 2918 Sayılı Kanunun 91 ve devamı maddeleri kapsamında sorumlu olduğu, sürekli maluliyeti bulunmayan davalının sürekli iş göremezlik talebinin yerinde olmadığı anlaşıldığından bahisle davanın kısmen kısmen kabulü ile 4.201,48-TL geçici iş göremezlik zararı tazminatının 06/01/2017 temerrüt tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiştir. Karar davacı vekili tarafından istinaf edilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesince, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş olmasında bir isabetsizlik bulunmadığı gerekçesi ile davacı vekilinin istinaf talepleri esastan reddedilmiş, anılan karar davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
İlk derece mahkemesince verilen karara yönelik olarak davacı vekili tarafından yapılan istinaf başvurusu üzerine HMK'nın 355 vd. maddeleri kapsamında yöntemince yapılan inceleme sonucunda Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararda, dosya kapsamına göre saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kurallarına aykırı bir yön bulunmamasına, göre usul ve yasaya uygun Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının ilk derece Mahkemesine, dairemiz karar örneğinin ise İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 8. Hukuk Dairesine gönderilmesine, aşağıda dökümü yazılı 26,30 TL kalan onama harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 22.03.2022 günü oybirliğiyle karar verildi.